Merhaba. Oncelikle yeni uye olduğum icin konuyu nereye ve nasıl acacağım konusunda yanıldıysam affola. Biraz uzun olacak ama fikirlerinize ve desteklerinize ihtiyacım var..
Bundan 2 sene oncesine donecek olursam bir nişan attım. Nişan atmamda haklı sebeplerim vardı ve bir-cok insanında bana destek verdiğini ve haklı olduğumu gordum. 1 yıl boyunca sorunlu giden bir nişanlılık doneminden sonra en sonunda ailesinin beni ağıza alınmayacak şeyler ile sucladığını duyduktan sonra olaylı bir şekilde bitti. (Ben kotu yerlerde calışmışım ve evlenip boşanmış cocuk aldırmışım.) Tamamen beni sevmedikleri icin ne yapacaklarını şaşırdılar.
Nişan attıktan sonra elbette kotu gunler gecirdim ancak cabuk toparladım diyebilirim. 1 yıl sonra şuanki erkek arkadaşım ile bir ilişkiye başladım ve kendime tertemiz bir duzen kurdum ikinci universitemde eğitime başladım.
Iliskimizinde ilerlemesi ile erkek arkadaşım okuduğum şehire cok sık gelip gitmeye başladı. (Yaşadığımız yere komşu il) Ancak bu sık gelip gitmeler beni rahatsız edecek derece geldi. Kendisine bunu defalarca belirttim. Her tartışmada haber vermeden gelip gitmesi, oyleki işten cıkıp gelip tekrar işe gitmesi gibi boğucu şeyler yaşadım ve bu sure zarfında etrafımdaki herkese benim bilgim dışı "x'den uzak duracaksınız, ben cok kıskancım" gibi mesajlar atıyordu.
Defalarca yalanlarını yakaladım ve aşırı ağlak bir insan oldu. Birgun annesine bu konuyu actım ve goruşmek istemediğimi dile getirdim. Anneside kendisi ile konuşarak bu sorunları cozdu ve istemeyerekte olsa ilişkiye devam ettim.
Gelin gorun ki erkek arkadaşım 1 yıl icinde inanılmaz değişti. Şuan karşısında ağlasam "sen hastasın, psikolojin bozuk, rahatsız" gibi kelimeler kullanıyor.
Bir kopek sahiplendik. (Olmek uzereydi tedavilerini yaptırdım ve iş yerinin bahcesine koyduk) Sorumsuz bir davranış ile kopeği kaybetti ve aklı dengemi evet neredeyse yitirecektim. Ben 3 gun boyunca ağlarken kendisi bana bu tarz ithamlarda bulundu.
O ağlak adam gitti, sayfalarca mesaj yazdığım adam bana 2 kelime zor cevap veriyor. Işin kotu yanı ayrılık konusunda ailem mudahale etse dahi ayrılmıyor.
Maddi konularda pek konuşmayı sevmem ancak 1 yıl boyunca destek cıktığım insan bana kendisiyle parası icin beraber olduğum gibi cumleler kullandı. Her ihtiyacına koşa koşa yetiştiğim bir insan soyluyor bunu. Ustelik maaşının coğunuda zaten eve veriyor. Kendisine sadece yol ve yemek parası kalıyor. Ben bu adamın ağzından lokmasını mı alacağım, sigarasını dahi benim verdiğim birisinin bana bunları soylemesi o kadar zoruma gitti ki sizlere anlatamam.
Ve bugun yine buyuk bir tartışma yaşadık. 1 haftadır bana havuza gitmek icin ısrar eden erkek arkadaşımın bugun hafta tatiliydi. Bende telefonda konuşurken keşke dışarı cıksaydık gibi bir cumle kullandım ve bana "ne cıkacağım, hep calışıyorum, bir kerede bırak evimde oturayım" tarzı şeyler soyledi. E bir haftadır ısrar eden sensin?
O kadar zoruma gidiyor ki. Hem elalem lafı baskısı, hem olmadık sozler ile kucuk duşurulmek. Ben cok guzel olayım, dikkat cekeyim, arabam olsun, herkes bana baksın, hergun bir şehir gezeyim istiyormuşum. Bunları kim istemez? Kaldı ki beni bir şehire goturmeyi bırakın başka bir ilceye bile goturmedi. Sosyal hayatımız sıfır ve mesel buradan cıkıp X bir şehre gitmek ona anlamsız geliyormuş. Ben zaten ailem ile gezen biriyim ama bu kadar kulturel anlamda zayıf biriyle anlaşmakta zorluk yaşıyorum..
Neyse, ozetinde ozetini gececek olursam, erkek arkadaşım beni aşağılıyor, hakaret ediyor, ama zinhar ayrılmayı kabul etmiyor. Beni cok seviyormuş(!) Ben ne yapacağım? Ağlamaktan helak oldum. Sapık gibi her an peşimde gitmiyor. Sanki her an ensemdeymiş gibi hissediyorum. Ama duzelmiyorda.
Kendimi cokmuş, bitmiş, yorgun hissediyorum. Aynaya bakarken bile mutlu değilim. Hep eleştirilmekten yoruldum.. Aşağılanmaktan.. Geleceğe dair hicbir hayalim kalmadı.. Kalbim cok acıyor..