Merhaba bir cocukla ailemin yanına dondum. Bir mesleğim yok. Eşimin şiddet ve hakaretinden kactım. Ama kendisine gore arada ittirmeler tokatlar sac cekmeler dovmek değil. Dovse elinde kalırmışım boyle mi olurmuşum. Onu ben o duruma getirmişim filan bahaneleri sıralayıp sucladı. Ailesine gore de bir kadın sakinleştiren, sinirlendirmeyen, tartışmayan, huzur veren bir eş olmalı. Sizce de oyle mi. Benim ailemden başka guvencem yokken bir cesaret kactım evden. Bıkmıştım artık. Vurmasa bile hakaret ediyor adam. İnciniyorum. Cocugum biraz buyuyunce calismaya baslayacagım. Ama onun maddi durumu benden cok daha iyi. Salaklık yaptığımı duşunuyorlar. Ve gecimsiz olduğumu. Bosanan arkadaslar hayat yuku uzerinize bindiğinde pişmanlık yaşadınız mı. Nasıl duşuneceğimi bilmiyorum yardımcı olur musunuz