Gecmişte bir konu acmıştım akrabası olmayan kendini yapayalnız hissedenler diye... Simdi bu konuyu da acmak istedim belki benim gibi bu duruma olup ,uzulenler okur. Akrabalarim işleri duştukce arıyor . Mesela ozellikle annemden para koparmak isteyen kuzenlerim, isleri ile ilgili birsey danismak isteyen yeğenim. Oğlunun ,kızının duğunu olacak akrabalar. Artik elalemden utanan cocuğuna ilgi lazim olan kardeş.Hep menfaat uzere arıyorlar. İşlerini sorup halledip kapatıyorlar telefonu. Ama ben yinede cok yalnız hissediyorum. Var ama yoklar. Bir ara maddiyatim kotuye gitmisti birkac akrabamda arayıp yardim etti sağolsunlar. Zamanında benden destek gorenler.. Yinede istedigim gibi sicak herzaman arayip sorabilecegim kimse yok. Benim derdimi pek dinlemiyorlar ya da oğrenip gecistiriyorlar. Kendi isleri soracaklari olursa defalarca ariyorlar.Onları aratacak olanda menfaatmiş bunu anladım. Zaman boyle bir zaman sanırım. Eskisi gibi aynı şehirde, aynı koyde yaşamamakta etkiliyor. Modern cağ cıkmazı , İliskiler bi garip