Başlığın kendimi teselli etmek icin soylediğim bir iddia mi yoksa mantığa dayandırılmış bir duşunce mi olduğuna karar veremiyorum.
4 yaşında bir yavrum var. Kendinden kucukleri cok seviyor sarılıyor koruyor. Eminim kardeşi olsa onu da cok sevip anlaşacak. Şimdilik kardeş kavramını tam olarak anlayamadı da benim kardeşim nerede diye sorduğu oldu.
Ben ise ikinci bir cocuk istemiyorum.
Bunun sebebi daha cok gunumuz şartlarını olumsuz bir tablo oluşturması...
Salgın, ekonomik gidişatın berbat hali, toplumsal ve sosyal cokuş, doğanın tahribatın insan hayatına etkisi, insan sağlığı ve beslenmesinde oynan oyunlar her şey beni korkutuyor. Sahip olduğum cocuğuma yetebilme endişesi yaratıyor.
Ote yandan kardeşi olmazsa bir destekten mahrum kalacağı duşuncesi de hakim.
Benim de dort kardeşim var ama pek bağımız yok telefonla dahi goruşmeyiz ama yılda 2-3 defa goruşurken o kardes sıcaklığını hissederiz. Olmasaydilar sanirim hayatımda pek eksik olmazdı buna rağmen cocuguma karşı boyle bir sorumluluk hissediyorum.
Kardeşi olmayanlar ne hissediyor diye merak ediyorum.