Merhaba herkese
Sırf bu konuyu acıp farklı gozlerden yorum almak icin uye oldum. Kendimi sorguluyorum acaba sorun bende mi diye. Eğer sorun bendeyse her turlu iyileşme onerisine acığım.

Annemle oldum olası saygılı mesafeli bir ilişkimiz var, ilkokuldayken arkadaşlarımın annelerinde gorurdum boyle ayy tatlım pisi pisi fln kedi sesi gibi sesler yaparlardı anneleri, arkadaşlarıma ozendiğimi hatırlıyorum.

Neyse, olabilir annemin karakteri boyle değildir diye duşundum. buyuyunce daha anlayışlı oldum, 4 cocuk yoruldu dedim, zor cocuk bakmak dedim.

Ama artık cok mesafeli hissediyorum, orneğin bana geliyor markete gidiyoruz hemen kendi parasıyla odemek istiyor, anne sağol gerek yok diyorum uzatma kasiyerin yanında diyorum hayır diyor, uzamasın diye tamam diyorum.

Ama bunu mecbur hissettiği icin yaptığını duşunuyorum mesela kucuk boy zeytin almış, ama bilirim normalde buyuk alır hep (markette dağılmıştık ben bebek urunlerine gitmiştim) o sırada evin ihtiyacı olduğu icin buyuk zeytin almışım bende geldim kasaya, neyse bırak dedim işte ben oderim yok yok ben oducem illa diyor.. Tamam dedim uzamasın diye.

Boyle bir yabancı olursunuz ya arkadaşınıza ayıp olmasın diye odeme yaparsınız sıra olur hani kafanızda (kucuk hesaplar) oyle davranıyor hissediyorum.

Acaba diyorum herkes mi boyle annesiyle? Ya da bu kucuk hesabı ben mi yapıyorum burda okuyunca nasıl yorumladınız?