Herkese merhaba.
Hanımlar kafamı karıştıran şey ikinci cocuk bir cocuğum var 4 yaşında ve ben calışan bir anneyim, işim ayakta ve yorucu bide uzerine ev sorumluluğu, cocuğumun sorumluluğu derken enerjim dipte. 5 yıla bitecek borcumuz var.
5 yıl eşimle calışmamız lazım tek Onun calıştığı ile yetmiyor cunku şimdi 32 yaşındayım o zaman 37 yaşında olacağım cok gecmi olmuş olur, kardeş duygusundan mahrum bırakmak haksızlık mı? Genelde istemiyorum derim ama artık kafam karıştı 35yaş ustu benim icin biraz daha riskli ilk doğumun cok zor olduğundan hem normal doğum hem sezeryan yaşadım resmen karnımda kalbi durdu inanılmaz kotu doğum hikayem var bunun korkusu, Eşimin calışma saatleri yuzunden ev cocuk bakımında yardımcı olamıyor bana siz olsanız boyle durumda ne yapardınız.?
Ya 35 yaşından sonra olmazsa kardeşlik duygusunu elinden aldığım cocuğum icin uzulursem. Şu anda maddi sıkıntı icinde masrafları ikiye bolup buyuterek sıkıntı ceksem onlarada yansır. Şu an maaşımdan sadece cocuğuma ihtiyac parası ayıra biliyorum geri kalan ev, mutfak masraflarına gidiyor. Cok kararsızım fikir verin tek cocuğu olan anneler yada ikinci cocuğum iyiki olmuş mu dersiniz kafamda birsu sorular. Tek babamın maaşıyla 4 kardeş buyuduk cok guzel kardeşlik
Şimdi neden boyle evlilik mi desem hayat şartları mı desem hayat neden bu kadar cok zor. İsyan etmem şunuda hep diyorum cok şukur Allah'a bi evlat verdi isteyen herkese versin annelik cok guzel isteyen tatsın bu duyguyu inşallah