Bir suredir bunu duşunuyorum, eşimin annesi ile aradaki saygıyı koruyacağım diye artik yorulduğumu farkettim.

Surekli arkamdan konuşuyor ya da sohbet ederken laf soktuğunu sanıp lafını gulerek soyluyor. Bu durum beni ondan uzaklastirdikca uzaklastirdi. Herkesin gozu onunde beni seviyormus gibi davranip arkamdan laf soyluyor, el hareketleri yapıyor, kucuk cocuk gibi cok saygısızca.

Onceden eşimin annesi diye sevmeye calistim, olmadi. Saygıyı elden bırakmamaya calıştım ama artik bir yere kadar. Her arkamdan konusup ben bunu duydugumda bir kez daha uzaklastim boyle boyle derken son durum artik 2 aydir aramiyorum. Sadece bayramda aradim o kadar.

Oyle biriki bana elle tutulur birsey soylememesine ragmen onlari ziyaretten eve geldiğim zaman moralimin bozuk olduğunu farkettim. Buyuk diye cok kalp kırmadan cevaplar veriyordum ama oda bir yere kadar oldu.

Oyle bir kadınkı, bana kotu birşey soyluyor ama bunu başkası uzerinden ornek vererek anlatıyor hal boyle olunca haliyle elimde somut birşey olmuyor.

Dun eşimle dışarıdaydık annesi beni aradı, "Sen niye beni ve babanı aramıyorsun" diye cocuk azarlar gibi bağırıp kızdı. Bildiginiz bagirdi. (Ayrıca kim kayınpederini 3 4 gune bir arar ya kendi babamla bile bu kadar sık konusmuyoruz. Ayrica annemle babam bile bana en son ne zaman bagirdi hatirlamiyorum) Musait değilim suan diyerek telefonu kapattım. Ve eşime annesinin bana asla boyle bagiramayacagini soyledim, o anin vermis oldugu can sikintisiyla annesinin bana yaptigi herseyi anlattim. (Annesiyle yasadigim sorunları eşime anlatmamaya calışırım) birseyler oldugunu hissediyordum dedi cogunlukla bana hak verdi. Ama bugun annesini aradiginda klasik kayinvalide gibi telefonda ayilip bayilmis cicek kizi artik "gelin" olarak gormuyorum (evine gidip temizlik yapmadigim, misafirlerini agirlamadigim, bayramlarda gelinlerden beklenen performanslarin hic birini yapmadigim icin boyle soyluyor) cicek kızı sevdiğim icin niye aramiyorsun dedim ama yanlış anladı yuzume kapattı birdaha asla aramam fln diye duygu somurusu yapmış eşime. Babasında cok uzgunmuş.

Esim annesinin hatali oldugunu ama bunu oturup konusmamiz gerektigini dusunuyor.. artik eskisi gibi olmaz, arayip sormam desemde onunla neden bu duruma gelip konusmak istemediğini soyle bilsin hatasını diyor..

Ne yapicam bilmiyorum ama annesinin konuşma anında ayılıp bayilacagindan o kadar eminim ki suclu duruma beni duşurecek.

Zaten yine beni kotu konuma duşurmek icin telefonu yuzune kapattığımı soyleyerek ağlayıp kriz gecirmiş telefonda, tabi yaptığı-soylediği herseyi eşime anlattığımı bilmediği icin masum numarası yapacakti ama eşim, "hayır yuzune kapatmadı bende yanındaydım, sen bağırdigin icin kavga etmemek adına musait değilim diye kapattı telefonu niye boyle soyluyorsun' demis. Arkasından ona anlattığım birkac olayida anlatınca bayılmaya kalkmış annesi.
Yuzleşme olursa nasil davranmalıyım, nasil sakin kalmalıyım bilmiyorum

Kafam cok karışık, o yuzden konumuda uzun ve karişik yazmış olabilirim kusura bakmayın lutfen