Sağlıkta calışıyorum.hemşire doktor değilim. Hasta ile ic ice bir birimde gorevliyim ama. Salgının ilk aylarında resmen pertimiz cıktı. Doğuda buyuk bir hastanede calışıyorum. Sadece kendi ilimiz değil cevre illerin hastaları da bize geliyor o yuzden geceleri yorgunluktan uyuyamamak nedir ilk defa anladım. Sac diplerimize kadar ağrı giriyordu yorgunluktan. 8 5 calıştık sadece hafta sonu izin. Esnek calışma yada hemşireye doktorlara verdikleri covid desteği bize vurmadı. Doner sermaye sadece onlara veriyormuş. Bize, temizliğe, guvenliğe yok. Yonetimin yanlış uygulaması yuzunden Hasta yakınının kadın guvenliğe şiddet uyguladığını gozlerimle gordum. Hic değilse hafta ici de birgun bize izin verseler, bedenim dayanıyor psikolojik olarak coktum, hastaları gectik kardeşimiz yaşında 15 yaş kucuk hemşireler bile hırslarını yorgunlukları nı bizden cıkarıyor derken gozleri doldu.
Şuan bende aynı durumdayım. Esnek calışmayı duyunca yine iclendim. Yine bize vurmayacak. Tıklım tıklım dolu otobuste bomboş koltuklara bakınca uzuluyorum. En cok yorulan biz salgın riski ile ic ice olan biz ama dinlenmeyen hergun işe gelmek zorunda kalan ve doktorlara hemşirelere verilen desteklerden faydalanmaya n yine biz.
İstifa etmeyi duşundum bende coğu arkadaş gibi ama iş nereden bulacaz. Devletteyiz sonucta. Ayrıca tek maaş asla yetmez. Bu salgınında biteceği yok.
Tukenen aslında yan sağlık calışanı oldu.
Benzer duyguları yaşayan varsa dertleşelim diye bir ic dokmeydi sadece