Oncedende annem ailem ile ilgili konu acmıştım hala aynı yerdeyim ilerleyemiyorum.

Annem cok bencil, evlendikten sonra ve yaşım ilerledikce daha iyi anladım anlıyorum herşeyi. Beni cok uzuyor, aramız iletişimimiz kotu, iyiymiş gibi gorunuyor donem donem ama değil.

Son zamanlarda beni hırpalayan konu, hep başkalarıyla kıyaslama. Aslında omrum boyu yaptı ama nebileyim ben artık cekemiyorum sanırım gerekli cevapları versemde vazgecmiyor. Kendimi suclu da hissediyorum onun yuzunden.

Ben yurtdışındayım hep bu konuda beni uzuyor "Hatice teyzen kızıyla gidecek duğune, sen yoksun ki baksana ben kızımla gidemiyorum", "Ayşegil kızı ve damadıyla yemeğe gitmiş e siz yoksunuz ki biz gidemiyoruz", "Esra teyzene hafta sonu kızı geldi mangal yaptılar", "Kızıyla pazara gitti", "Tum gun kapıdan burnumu cıkarmadım, o kızıyla parka gitti" ... sonu yok

Annemin arkadaşı, komşusu, seveni yok cunku bencil ve soğuk kimsesi kalmadı doğal olarak. Babam var babamla gidin diyorum ağız burun kıvırıyor, beni sevip hep beraber olmak istediği icin değil, kimsesi olmadığı icin sen olsan seninle yapardım diye yine kendisini kendi eğlencesini duşunduğu icin. Bilmeme rağmen neyin ne olduğunu yinede bana kendimi suclu hissettiriyor. İnsan kızını cok sevip duşunce uzulmesin icine dert olmasın diye demez bunları. Benimde arkadaşlarımın anneleri evlatları icin neler yaparken benim annem benim icin kılını kıpırdatmadı, bende ornek verdiğimde duymazdan geliyor konuyu kapatıyor umrunda olmuyor.

Ama benim onun dedikleri istemesemde umrumda oluyor ve uzuluyorum. Annemi hem seviyorum hem beni her daim bir şekilde mutsuz ettiği icin hayatımın her doneminde beni hırpalayan bir rolu olduğu icin sevmiyorum. Boyle hissettiğim icinde suclu hissediyorum.

Yorumlarınızı, desteğinizi bekliyorum kendi kendime care olamıyorum.