Hep bir derdim var hayatım zorlukla gecti, hep bir tarafım buruk mutluluğu bir kelebeğin omru kadar yaşıyorum sadece, yaşamıyorum da aslında tadıyorum daha 3 yaşında normal bir cocukken rahatsızlanmışım, engelli biri olarak devam ettim hayatıma okul yıllarım, cocukluğum, sevgililik donemlerim hep bir zorlukla gecti isyan etmedim, salmadım kendimi hep bir umudum vardı benim icinde herşey guzel olucak diye, sonra aşık oldum cok sevdik yada sadece ben, sevdim evlendik 2 ay surdu oda bitti ama sindiremiyorum allah gunah yazmasın ama insan bir yerden sonra neden ben diyor, cok uzgunum cıkıp dışarı kafamı dağıtamıyorum bile cunku ben kadınmışım artık gezip, tozmam yakışmazmış herşey yetmezmiş gibi birde dul kadın etiketi yedik, konuşulanlar, bana acımaları psikolojimi bozuyor canım cok sıkkın kimseye anlatamıyorum sizlerle dertleşmek icin actım bu konuyu