25 yaşındayım, fakat hala kendimi ifade etme konusunda sıkıntı yaşıyorum. Hala yeni tanıştığım insanlarla rahat ve keyifli bir şekilde sohbet edemiyorum. Kendimi ifade edemiyorum. Bugune kadar bir cok insanla tanıştım, bir cok yerde calıştım. Ama yok yok yok olmuyor. Hala konuşurken heyecan, elimin ayağımın titremesi gibi durumlar yaşıyorum. Ve artık bu durum insan ilişkilerimi zorluyor. Evet konuşuyorum, bir şeyler soyluyorum ama bu ben değilim, rahat değilim. Konuşurken aklımdan bin bir duşunce geciyor.
Ve bugun yaşadığım bir olayı anlatmak istiyorum. Eğitim aldığım bir iş yerinde yabancı dilde konuşma yapmam gerekiyordu, calıştım cabaladım fakat konuşma yapmaya cıktığımda aklımdan butun her şey gitti. Elim ayağım titredi bir de uzerine ben yapamayacağım deyip bıraktım ve yetmez gibi ağladım. Daha once okulda bir cok kez yaptığım da bir şeydi. Ama onlar arkadaşlarım ve tanıdığım insanlar olduğu icin rahattım.
Zaten eksiğim bir de bunu yaşayınca aşırı derecede utanmış, kendini ifade edemeyen, konuşmayı dahi bilmeyen, eksik olarak hissettim. Yapamamamdan cok ağlamama kızdım. Sağolsun oradaki insanlar beni sakinleştirdiler ama ben yine de rezil olmuş hissediyorum. Bu yaşa kadar gelmiş ama ozguveni olmayan biri olduğumu duşunup kendime daha cok kızıyorum.
Normal hayatta,yaşadığım bir olayda kendimi ifade edebiliyorum, ya da kendi kendime veya arkadaşlarımla konuşurken gayet de akıcı ve guzel konuşabilen bir insanım, cekinmiyorum ama dediğim gibi; yeni girilen ortamlar, sohbet etme vs durumlarında cok heyecanlanıyorum. İki kelimeyi bir araya getiremiyorum neredeyse.
Bu yaşadığım olayda sizce gercekten rezil mi olmuşum? Ve yardım almalı mıyım?