Seviniyorum cunku o şeref yoksunu adamla bir dakika gecirmesini istemiyorum.
şoyle ki ablam 10 yıllık evli 2 cocuğu var. 10 yılda en az 20 kere boşanma kararı aldılar ama hep barıştılar fiziksel ve psikolojik şiddetin peşini bırakmadığı bir evlilik oldu. Cocuklarda cok zarar goruyor şiddetle buyuduler. Adamda suc olduğu kadar ablamda da cokca suc vardı. Ablam gecimsiz bir kadın ama kotu birisi değil kırılgandır ama her duşene en once o koşar kotu gun dostu demek mumkun. Dili hic durmaz her şeyi araştırır Doke saca yayar ortaya ve sonunda eniştemin aldattığını oğrendi zaten adam istemiyorum iğreniyorum senden dedi. cok savunmasız cok uzuluyorum onun icin oz guveni oyle bitik ki Goz bebeğinde bile kusur bulur oldu. Annemlerle oturmak istemiyor benim yakınlarımda ev kiralamak istiyor kafaya koymuş dun duyduğumda cokuş yaşadım bir hayli zaman kendime gelemedim Cunku bana bağlı kalıp hep benimle vakit gecirmek istiyecek cocukları bırakmak isteyecek biliyorum isteksiz davrandım Ta ki eşim ‘duşenin elinden tutulmaz mı ’ lafı benim vicdanımı sorgulattı. Bugun aradım beraber bakalım dedim ama icimde hala biraz kuşku var. kendi ablamda olsa cok gelip gidilmesini istemiyorum cunku ablam herşeyi yadırgayan biri o yuzden urkek ceylan gibiyim. Geldiğinde Nasıl bir sınır koymalıyım boşanma psikolojisi nasıl ne tur hareketler kırar uzer onu ? Uzmeden sınır koyabilir miyim ?

Ben sahip cıkacağım ona tabiki sanki ablamı atmışım gibi tavırlar sergilemeyin sadece aşırı gelip gitmeyi sever icice olmaya bayılır cocuklar aşırı yaramaz insanım kendimi duşunmek zorundayım. Gereksiz duyar kasmayın.