Merhaba herkese,

Babama bu sıralar hem sinirleniyorum hem de ters davrandığım icin uzuluyorum.

Aylardır evde, yeni emekli oldu ve surekli her şeyi bizden bekliyor. Kahvaltıyı hazırla, kaldır. O otursun yesin kalksın telefonuyla oynasın. Gec uyanıyor. Biz kardeşimle beklemeyip yapsak ‘bana bakmıyorsunuz ’ diyor. Bu artık kulturel bir şey mi ney bilmiyorum ailesinden gorduğu icin mi boyle ama hicbir şeye yardım etmemesi ve her gun ona kahvaltı hazırlama zorunluluğu olması rahatsız ediyor. Baba sen de şunu yapar mısın diyince ‘kızlarım varken benim yapmam ayıp ’ ‘kendi kızlarım bile bana bakmak istemiyor ’ demeye başlıyor.

aslında bize yine tavırlarına dikkat ediyor ancak anneme davranışları sinirimi bozuyor. Annemin calışmasını istemediği icin surekli: bedavaya calışıyorsun, senin işin zaten şoyle boyle, sende akıl yok ki calışıyorsun, yaptığın iş amelelik, sen amelesin. Bu şekilde ve hep de boyleydi. Annemi asla taktir ettiğini gormedim, hep hayatı boyunca bişeylerini kucumsedi bu şekilde. Bunlar dısında suyundan cayına her şeyi annemin hazırlamasını bekler. Sabah kahvaltı hazırlar annem, ‘neden yumurta yok? Balım nerde? Bu nerde? Şunu yine becerememişsin. Bi turlu şunu oğrenemedin. Sen zaten hep boylesin.‘
Kalk da al dimi yok almıyor. Bugun annem oğlen arasında yarım saatliğine geldi onda bile annemden bir şeyler isteyip durdu. Tepki vermesi gereken annem ancak o da ‘anlamıyor ilk seneler cok denedim ancak huzursuzluk kavga cıkıyor ‘ diyor ve babama hicbir şey demiyor. Bazen biz tepki verince o da kendini savunuyor. Onların evliliği ve ikisi arasındaki mevzu ancak sinirlenmeme engel olamıyorum.

Evde cok fazla kaldığım icin ve aylardır 7/24 beraber olduğumuz icin gozumde buyutuyor muyum? Yoksa sinirlenmekte haklı mıyım sizce?