İyi geceler hanımlar, icimi dokmeye cok ihtiyacım var lutfen yargılamadan anlamaya calışın beni. Ben de cok karışığım , olumlu dunya ve vicdan azabı yaşamak istemiyorum ileride.

Konu annem. Annem psikiyatri alanında uzun seneler calışmış bir doktor. Ben buyuk gerilim ve kaos icinde babamdan hakaretler işiterek buyudum. Babam belki de annemin kariyeri altında ezildiği icin surekli hakaretler yağdıran, anneme ve bana ozellikle de bana surekli hakaret edip sindiren despot, nobran bir adamdı. Genc kızlığım buyuk isyanlarla gecti, evde kavga gurultu eksik olmadı ve bu durumlarda annem hep benden yana gorunur, ben iletişim kuramadığım icin babamla kuser ama sonra aynı ev icinde mecbur kalıp barışırdım. O konu da haklı olsam bile aleyhime sonuclanır uzulduğumle kalırdım. Cok sonraları annemin aslında orta yol bulmaktan ote gizliden gizliye babamın tarafında olduğunu fark ettim. Ya da artık yoruldu ve boyle davranmaya başladı. Kısa bir ayrılık donemi yaşadık ama dayanamadı, baban değişti dedi - gercekten de değişmiş gibiydi- ve sonra yeniden başladı herşey.

30' ma gelmeme rağmen binbir duygusal tehdit, evlatlıktan red ederiz gibi soylemler, tek cocuk olmamı kullanmaları gibi sebeplerle ayrı eve cıkamadım. Odamdaki hediye gelen vodkadan, şirket yemeklerinde eve kacta geleceğime, mesaiye kalıp kalmayacağıma kadar karıştılar, bunalttılar. Babam evlenip ayrıldığım icin beni asla affetmedi surekli bunu yuzume vurdu, envai ceşit hakaretler, bindiğim servis şoforu ile yakıştırmaları neler neler.... En son 2012' de uzuntuden kurdeşen dokup 3 ay adet olamamıştım. Sonuc olarak yeni eşimle nikahımda da babam yoktu. Şimdiyi sorarsanız gorunurde iyiyiz, onu olduğu gibi kabul etmeye karar verdim cunku aksi bana zarar veriyor.

Ama anneme gizliden gizliye cok ofkeliyim. Evlenirken babamla aramı bulabilirdi, hayatım boyunca aramızı yapan taraf olabilir, babamı yumuşatabilirdi diyorum... Ayrıca evlendiğim donem aile bireylerinin yaptığı tum gereksiz dedikoduları bana ta balayından başlayarak taşıması da beni itti. Bilmemem gereken cok şey paylaştı benimle. Balayındaydım ya yeni evlenmiştim! Butun bu stres yuzunden okb başlangıcı yaşadım ve varolmayan şeylere inanmaya onlardan korkmaya başladım, evimde buyu var bana musallat oldular diyordum , uyku yoktu bitmiştim. Ve onlara gittiğimiz bayram gunu "anne acaba hastaneye mi yatsam gibilerinden" konuşurken bana " hadi iceri gidelim baban bekler" demesi de dokundu bana. Cunku surekli boyle. Baban şimdi meraklanır, soru sorar sonra konuşalım... Hep boyle..

Hafta sonu eşim eğitim sebebiyle bir gece olmayacak, cağırdım evi bırakamam dedi. Kedileri var yaşlı ve babamı kediyle bırakamıyor, sanki ne olacaksa! Evlerimiz arası 20-25 dakika oysa... Kayınvalidem Anadolu yakasından gelir cağırsam..

Kızgınım ve konuşmuyoruz şu an.