Arkadaşlar şu son 2-3 gundur virus olayı yuzunden o kadar doluyum ki dun en yakın arkadaşımdan ruh hastası damgası yedim. Normal hayatta da hijyene, insanlarla mesafeye dikkat eden biriyim, virus cıktıktan sonra hele onlemleri baştan beri en sıkı şekilde alıyorum cunku kendimden cok başkalarını duşunuyorum, birine covid bulaştırabileceğim duşuncesi bile kabus gibi geliyor bana. Yarın en yakın arkadaşımın erkek kardeşi evleniyor, vakaların en cok olduğu şehirde yaşıyorlar ben başka şehirdeyim. Aylar oncesi vakaların artması durumuna gore gelip gelemeyeceğimi belirtmiştim, şu son gunlerdeki artışlar yuzunden birkac gun once gelemeyeceğimi (evde 2 kucuk cocuk ve tansiyon hastası annem var) soyledim, sonuc; ruh hastası, takıntılı, bu kadar cok dikkat eden asıl covid kapıyor vs vs gibi imtihanlara maruz kaldım. Karantina suresi boyunca ucretsiz izne gonderildik, sonra ki 3 ay sadece devletin odeneği ile gecindik yani maaşın neredeyse yarısı, elde avucta olan butun birikim gitti anca toparlanıyoruz bunu arkadaşım da biliyor ve aslında virusun bahane olduğunu virus takıntılı olmam dışında aynı zamanda pinti olduğumu da soyleyince ben de şalter iyice attı. Komşularım hala her gun donuşumlu kahve gunleri, gun vs yapmaya devam ediyorlar, ben katılmıyorum diye triplendi hepsi ustelik eşleri kalabalık hizmet sektorunde calışıyorlar, başka arkadaşlarım eğlence mekanlarına gidip maskesiz eğlence, partiler duzenliyorlar ben "aman ha dikkat edin" dediğimde herkes kendinden sorumlu cevabı alıyorum (belki haklılar). Daha gecenlerde arkadaşım hem dedesi hem anneannesini toprağa verdi, eşimin arkadaşının eşi 8 aylık hamile covid kaptı, şuanda durumu ağır. Benim başıma gelmez yaşım genc, bunyem sağlam vs vs diyenlere hele soylenecek soz yok. Daha dun bir profesor son 1 ayda hastanelerde yatan 100 kişiden 40 kişinin 20-40 yaşlarında olduğunu soyledi. Butun bunlara rağmen ruh hastası ben mi oluyorum? Gercekten abartıyor buyum?