Oncelikle ic dokmeye geldim ve uzun olacak. Okumak isteyenler buyursun
Eşim horluyor diyene boşan yazan kitle yalvarırım uzaklaşsın.

şimdi benim buyuk aşkla başlayan evliliğim ilk aylarda şiddetli kavgalara donuştu. Ortada sebep bile yokken birbirimizle bi yarış haline girdik sanki bilmiyorum neydi.En ufak şeyler uzadıkca uzuyordu. Eşim bana oyle aşıktı ki bizim asla kavga bile edeceğimize inanmazdı, derken kavgalar başlayınca o ic dunyasında buyuk yıkımlar yaşamaya başladı. Peri masalından dunyaya duşmuş gibi oyle pembeymiş meğer hayalleri. Sonra da konuyu tatlıya bağlamayı bilemedi. Her sorun kavgaya, her kavga cok uzun kusluklere yol actı ve asla iletişim kuramaz hale geldim.

ilk buyuk hata benden geldi. Elle tutulur sebebi bile olmayan kavgaların bizi birbirimizden uzaklaştırması, onun uzlaşmaya yanaşmaması, kin tutmasıyla basa cıkamadım. Aileleri cağırdım. İstedim ki birileri bize sizin doğru duzgun sorununuz yok. X oğlum kızımıza soyle davranma, Xkızım kocana soyle davranma. Dışardan birileri daha net gorur, buyukler yol gosterir sandım. Bir Ramazan gunuydu oğlen gibi biz evi talan ettik. Baktım olmayacak aradım aileleri. Benim ailem geldi. Onunkiler iftarlarını acıp geleceklermiş bizde iftar miftar yalan oldu tabak canak kırılmıs sinir harbiden. Kavganın sebebini bile kimse hatırlamıyor. Durumun rezilliğine bakar mısınız. Neyse cok kıymetli ailesini ben o zamanlar seviyordum da.Aileler gelip onlar oğullarını koruyup bana saydırmaya başlayınca benimkiler beni savundu derken esimle ailemin arası bir daha toplanmamacasına acıldı. Ben onun ailesine sırt cevirmedim.

eşiml aileme kustu. Bana surekli onları eleştirdi. Bu arada bana olan eleştiriler dozunu arttırarak devam etti. Eşime karşı sabırlı davransam da benim de sabrımın tasması ciddi buyuklukte oluyor ofkeme hakim olamıyordum. Benim ofkeliyken soylediklerim onun kusluğunu uzatıp aramıza iyice mesafe girmesine neden oldu.Aramız iyiyken de dunyanın en iyi ciftiyiz bu arada. Şakalar, geziler, maddi derdimiz yok, oğretmen doktor bir cift, toplumda herkesin sevdiği, guzel arkadaşları olan. Uzaktangorseniz bunların sorunu Yok dersiniz. İyiyken sonsuz iyi, ufacık bir gerginlikte gemiler yanıyor. Oyle dengesiz bi ilişki.

kavgaların şiddetlendiği donemlerde ben iki kere kendimce haklı sebeplerim varken evden ayrıldım. Yapamadım geri dondum.Bosanacağım dedim boşanamadım cok sevdim cunku. Aldatma, şiddet gibi durumlar yok fakat bir dengesizlik var. Neyse zamanla bizim evliliğimiz iyice vay biz cok mutlu olabilirdik yazık ettin hayır sen yazık ettin mucadelesine dondu. Bu arada evlilik yıldonumleri de yalan oldu doğum gunleri de. Ozel ne varsa hepsiyle ilgili kotu anılar yerini aldı.

baktık işin icinden cıkarmıyoruz terapiye başladık. O donemde de eşimin ailesine nefret dolmaya basladım. Hepsi inanılmaz bencil insanlar. surekli ilgi bekleyen, surekli kendilerinin ovulmesini İsteyen, dunyada bi kendi aileleri varmış gibi surekli boburlenen.. biz aile olamadık aslında onların golgesinde onların hayatlarına dahil olduk. Faydalarını da gormedim aleni zararlarını da ama aslında alttan alta verdikleri zararı zamanla anladım. Eşimin onlara bağlı olması onlar icin kullanılacak bi guctu ve hep kullandılar.

gel zaman git zaman eşim icin cok onemli evredeyiz işiyle ilgili. Benim eşi olarak onu temsil etmem gereken bir durum var ailesinin de davetli olması gerekiyor. Buraya kadar problem yok.Aile bireyleri benim kontrolumde olması gereken organizasyona birazfazla dahil olunca (aslında cok ciddi bir durum yok ama 3 yıllık birikim var bende ve asla aslaa onlara bu zamana kadar ses cıkarmadım) ben eşime dert yandım. O da aile bireylerine karışmayın falan demiş ama bana ağzına geleni saydı. Vay en mutlu zamanımı mahvediyosun da bilmem ne ama ne nankorluğum kaldı ne kişiliğim. Hasılı, aileye varlıklarının boyutundan Cok rahatsız olduğumu anlattım. Biz aile olmayı beceremiyoruz cunku eşimin hep yetişmesi gereken bi ailesi var zaten o da sizsiniz. Bize asla musade etmiyorsunuz. Kendi halimize kalamıyoruz. Ya esimin hayatında olan bi değişiklikten benden once onların haberi oluyor deliriyorum. Anlattım herseyi. Aile de bana ofkesini kustu onların icine girmeye calısmamısımy diye.

Eşim benimle konuşmuyor. En mutlu zamanını mahvettiğimi duşunuyor. Benden uzak ol yapacağın en buyuk iyilik bu diyor. O kadar ağrıma gidiyor ki.

ben neden bu kadar gurursuz oldum? Bana ve aileme oyle ağır hareketleri, hakaretleri oldu ki benim hic kapris yapma luksum olmadı. Bu kez evet zamansız bir patlama yaşadım fakat oyle cok uzattı ki artık canım yanıyor gidemiyorum da kalamıyorum da..