Merhaba herkese. Ben sağlık memuruyum. Pandemi hastanesinde gorev yapıyorum ve maalesef artık hem fiziksel olarak hemde ruhsal olarak bitmiş durumdayız. Bircok personel arkadaşımız Covit oldu ve olmaya devam ediyor. Calışma ortamımda hep kotu şeylerden bahsedilir oldu. Her gun duyduğum covit haberlerinden dolayı psikolojim bozuldu. Hastanemizin butun servisleri pandemi servisine donuşturuldu yetmedi muayene yapılan polikliniklere yataklar konuldu. Ve boyle giderse italya, ispanya ve amerikadaki goruntuleri gormeye başlarız. Etrafım her tarafım covitlilerle dolmuş durumda. Her gun şupheyle eve gidiyorum. Artık kendimizi gectik sevdiklerimize bulaştırmaktan korkar olduk. Kafamda hep acabalarla cekine cekine kızımla ilgilenmeye calışıyorum. Kafayı yemek uzereyim. Bu gunler de gececek biliyorum ama yine de korkuyorum. Geleceği duşunmekten, nasıl olacağını ne zaman biteceğini sorgulamaktan cocuklarımız nasıl bir dunyada yaşayacak diye kaygılanmaktan cok yoruldum. Off iyi değilim. Sadece paylaşmak istedim. Okuduğunuz icin teşekkur ederim.