arkadaşlar merhaba, duşunmekten kafayı yedim. bir erkek arkadaşım vardı. ona aşık olmuştum ve onun da bana karşı ilgisi vardı. 4 aylık bir sevgililik surecimiz oldu. onun ilk kız arkadaşıyım. gecmişte aldatılmıştım, eski sevgilim beni arkadaşımla aldatmıştı. hayatıma biri girince travmam depreşti ve onu kaybetmekten cok korkmaya başladım. ilişkimizin başlamasında emeği gecen cok yakın ortak bir arkadaşımız var. ben kafamda kurup eski sevgilimi darlamaya başladım. onun haricinde de surekli onunla kavga ediyordum ve surekli ayrılıyordum, sonra barışıyordum. bana karşı hep anlayışlı oldu ve sabretti. karantina surecinden once cok sevdiği iki yakınını kaybetti, benim ona destek olmam gerekirken kavga ediyordum surekli. beni sevmiyorsun triplerine giriyordum, bana surekli şans veriyordu. en sonunda terk etti beni. cok koştum peşinden, konuştum ama aynı zamanda darlamaya da devam ediyordum. cok kotu bir zaman gecirdiğini soyledi bana. ara ara yazıyordum sonra yazmayı bıraktım. bu surecte de o ortak yakın arkadaşımı suclamaya başladım, o da bana karşı cok sabırlıydı ama cok kırıldı. arkadaşıma yoktan yere cok ağır ithamlarda bulundum. eski sevgilimle 2 ay hic konuşmadık. gectiğimiz hafta son bir şans istedim kendisinden. bana cok kırgın olduğunu, yaptıklarımı hala sindiremediğini ve affedemediğini, ailevi olarak kotu gunler gecirdiğinden bahsetti. hayata karşı umudu kalmadığını, olu bir adamdan farksız olduğunu, sadece nefes almaya calıştığını soyledi. bana karşı umudun olmasın dedi, birbirimiz olmadan mutlu olmayı oğrenmemiz gerekiyor dedi. onu ikna etmeye calışırken bana beni sevmediğini soyledi. ben şok oldum ve cok ağladım telefonda. konuşmanın devamında da ilişkimiz olursa bana zarar vereceğini, sen değişmiş olsan bile bu sefer ben gecmişi hatırlayıp duracağım dedi. kaderde varsa zaten birlikte oluruz, ben şu an bir gelecek duşunmuyorum ve istemiyorum dedi. normal bir yaşama adapte olamam gibi cumleler kurdu. en son kapatırken gercekten sevmiyor musun dedim. o da boyle şeyler sorma artık dedi. yine sevmiyorum dedi. aklına gelmiyor muyum dedim, tabi ki geliyorsun sen herkes gibi olamazsın dedi. kendimi kullanılmış bir pecete gibi hissediyorum dedi. oyle kapattık. ortak arkadaşımızı kırdığım icin de ayrıca cok uzgunum. onu da aradım ve kendi icimde affetmem gerekiyor, zaman lazım dedi. soylediklerim, ithamlarım cok ağırdı ve o da kırıldı tabii. ikisini de kaybetmek hic istemezdim. gercekten cok sevdiğim ve değer verdiğim insanlar ve ben onları cok fazla kırdım. cok pişmanım gercekten, pişman olmaktan uyuyamıyorum geceleri. cok ağlıyorum, canım cok yanıyor. okullar acılacak 3 haftaya ve nasıl davranmam gerektiğini de bilmiyorum.
Cok pişmanım
Hayatın İçinden0 Mesaj
●1 Görüntüleme
- ReadBull.net
- Kültür & Yaşam & Danışman
- Hayatın İçinden
- Cok pişmanım
-
25-09-2022, 07:59:12
arkadaşlar merhaba, duşunmekten kafayı yedim. bir erkek arkadaşım vardı. ona aşık olmuştum ve onun da bana karşı ilgisi vardı. 4 aylık bir sevgililik surecimiz oldu. onun ilk kız arkadaşıyım. gecmişte aldatılmıştım, eski sevgilim beni arkadaşımla aldatmıştı. hayatıma biri girince travmam depreşti ve onu kaybetmekten cok korkmaya başladım. ilişkimizin başlamasında emeği gecen cok yakın ortak bir arkadaşımız var. ben kafamda kurup eski sevgilimi darlamaya başladım. onun haricinde de surekli onunla kavga ediyordum ve surekli ayrılıyordum, sonra barışıyordum. bana karşı hep anlayışlı oldu ve sabretti. karantina surecinden once cok sevdiği iki yakınını kaybetti, benim ona destek olmam gerekirken kavga ediyordum surekli. beni sevmiyorsun triplerine giriyordum, bana surekli şans veriyordu. en sonunda terk etti beni. cok koştum peşinden, konuştum ama aynı zamanda darlamaya da devam ediyordum. cok kotu bir zaman gecirdiğini soyledi bana. ara ara yazıyordum sonra yazmayı bıraktım. bu surecte de o ortak yakın arkadaşımı suclamaya başladım, o da bana karşı cok sabırlıydı ama cok kırıldı. arkadaşıma yoktan yere cok ağır ithamlarda bulundum. eski sevgilimle 2 ay hic konuşmadık. gectiğimiz hafta son bir şans istedim kendisinden. bana cok kırgın olduğunu, yaptıklarımı hala sindiremediğini ve affedemediğini, ailevi olarak kotu gunler gecirdiğinden bahsetti. hayata karşı umudu kalmadığını, olu bir adamdan farksız olduğunu, sadece nefes almaya calıştığını soyledi. bana karşı umudun olmasın dedi, birbirimiz olmadan mutlu olmayı oğrenmemiz gerekiyor dedi. onu ikna etmeye calışırken bana beni sevmediğini soyledi. ben şok oldum ve cok ağladım telefonda. konuşmanın devamında da ilişkimiz olursa bana zarar vereceğini, sen değişmiş olsan bile bu sefer ben gecmişi hatırlayıp duracağım dedi. kaderde varsa zaten birlikte oluruz, ben şu an bir gelecek duşunmuyorum ve istemiyorum dedi. normal bir yaşama adapte olamam gibi cumleler kurdu. en son kapatırken gercekten sevmiyor musun dedim. o da boyle şeyler sorma artık dedi. yine sevmiyorum dedi. aklına gelmiyor muyum dedim, tabi ki geliyorsun sen herkes gibi olamazsın dedi. kendimi kullanılmış bir pecete gibi hissediyorum dedi. oyle kapattık. ortak arkadaşımızı kırdığım icin de ayrıca cok uzgunum. onu da aradım ve kendi icimde affetmem gerekiyor, zaman lazım dedi. soylediklerim, ithamlarım cok ağırdı ve o da kırıldı tabii. ikisini de kaybetmek hic istemezdim. gercekten cok sevdiğim ve değer verdiğim insanlar ve ben onları cok fazla kırdım. cok pişmanım gercekten, pişman olmaktan uyuyamıyorum geceleri. cok ağlıyorum, canım cok yanıyor. okullar acılacak 3 haftaya ve nasıl davranmam gerektiğini de bilmiyorum.