İyi geceler hanımlar. Anlatmak istediklerimi şuan kafamda tam toparlayamadım aslında o yuzden biraz karışık olabilir cumlelerim.
Son zamanlarda daha bir huzursuz ve kaygılı hissediyorum. Onemli bir sınavım var. Yoğun bir şekilde calışmam gerekir ama ben yap(a)mıyorum. O duzeni henuz oluşturamadım. Uyku duzenim bile yeni yeni duzeldi diyebilirim. Ozellikle akşam saatlerinde icimdeki sıkıntı sanki daha da artıyor gibi. Konuşup paylaşan bir yapıda değilim pek fazla o yuzden cevreme pek anlatmıyorum. Son gunlerde cok yakın bir arkadaşım zorlu bir surecten geciyor, onun anlattıklarını dinliyorum. Bu olumsuzluklar beni az da olsa etkiliyor olabilir ama benim icin değerli olduğundan onun yanında olmak istiyorum bu donem. Ama kendi sıkıntımı, icimdeki ruh halimi anlatamıyorum ona da. Buraya bile karışık yazdım. Konuyu acma nedenime gelirsem hem birazcık da olsa bir şeyler anlatmak hem de fikirler almak istedim. Bu icimdeki huzursuzluğa rağmen, olumsuz duşuncelere rağmen odak noktam sınav olmalı ve calışmalıyım. Bunu paylaşabileceğim kimse yok cevremde en azından şuan icin paylaşamıyorum. Siz boyle donemlerden gecenler yani yalnız hissettiğiniz, başarısız hissettiğiniz, umitsizlik ile umit arasında gidip geldiğiniz ve başarmanız gereken bir iş icin calışmak zorunda olduğunuzda kendinizi nasıl motive ediyorsunuz?