dert olup olmadığından emin değilim ancak bazı şeyleri paylaşmak istiyorum sizinle. uzun olursa kusura bakmayın kendi kendime ic dokeceğim
bir bucuk yıllık ilişkimde başta beni rahatsız etmeyen ancak şu sıralar erkek arkadaşımdan kacmama bile sebep olacak bir sorun var: surekli her durumu, her yaptığımı ve yapmadığımı rapor vermek. başlarda bu benim icin problem değildi. benim kadar sevgilim de neler yaptığını bana surekli soyler. durust olduğu icin cok da mutluyum aslında. biz şimdi uzak mesafe ilişkisi yaşıyoruz 6 aydır. onceleri boyle değildi aynı şehirdeydik. dışarı cıkabildiğim, arkadaşlarımla goruşebildiğim ve sevgilimle de goruşebildiğim icin cok problem gibi gelmiyordu bu durum bana. ancak korona surecinin başından beri surekli evdeyim ve yaptığım şeyler hic değişmiyor dolayısıyla "oturdum, yattım, kalktım"a kadar rapor vermek bana kulfet gibi geliyor.
ben kendi kendine vakit gecirmeye aşık biriyim. ancak hayatıma girdiğinden beri bunu hic yapamıyorum. yanındayken de değilken de. herkesten uzak 2 saat gecirmeyi ne kadar ozlediğimi fark ettim. aynı şehirdeyken kendi başıma dışarı cıkıp işlerimi halletmek istediğimde bir bahaneyle mutlaka yanımda geliyordu mesela. arada sırada yalnız kalmak istediğimi bildiği halde kendi kendime vakit gecirmek pek mumkun olmadı benim icin. şimdi yanında değilim ama durum aynı. kendime ayırdığım o vakitte oturup kitap okumak, film, dizi izlemek ya da boş boş yatıp tavana bakma eylemlerinde yine bir elimde telefon oluyor.. o sırada ne yaptığımı yazıyorum. ya da bir mucize oldu ve kendime ayırdığım 2 saate saygı duydu diyelim, sonrasında mutlaka neler yaptığımı anlatıyorum. bir ara tek başıma film dahi izleyemiyordum birlikte acıyorduk. son zamanlarda sinava calıştığı icin bana katilamiyor neyse ki.. ben arada kendime gore bir şeyler seyretmek istiyordum belki boş boş şeyler izlicem ama yok olmuyor..kendim acıp haber vermeden izlediğimde biraz kırıldığını hissediyordum.
fazla evhamlı biri. dışarıya tek cıkmamı istememe sebeplerinden biri de bu. başıma bir şey geleceğinden cok korkuyor. bir sure once oğlen 12'ye kadar uyumuştum bir gun. 12.20 gibi beni arayıp uyandırdı. başıma bir şey geldi sanmış. gece gec uyudum bir daha boyle olursa uyandırma dedim. ben korkarım uyandırırım dedi. gec uyuduğum gunlerde ya geceden yazıyorum ya da 11'de uyanıp haber verip tekrar uyuyorum.
markete gidiyorum orneğin. ev ile market arasının gidiş donuş 10 dakika olduğunu biliyor ve 10 dakika sonra dondum yazmazsam kafasında kurmaya başlıyor. arıyor mesajlar atiyor. cidden başıma bir şey geldiğini duşunup korkuyor. yarım saat benden haber almazsa kafasında turlu turlu senaryolar kurar mesela. bu huyundan dolayı da ne yaparsam yapayım surekli haber verme halinde oluyorum. acıkcası bu durumdan yoruldum.
onu cok seviyorum gercekten. bir kısmınız ayrıl diyecek bence ama ayrılmak istemiyorum, bu sorunu cozmek istiyorum. kendimi surekli kontrol ediliyor gibi hissediyorum. nasıl konuşmalıyım, konuyu nasıl acmalıyım bilmiyorum. onerilerinize ihtiyacım var.