azonce annemin evinin onunden gecerken ona meyve goturdum eşim assada bekliyodu hemen kapıdan verip donecektim...actı kapıyı babam da yok evde biyere gitmiş yarın gelecekmiş kardesimde arkadaşında kalacakmış ..annem yapayalnız garip garip oturuyordu evde onu oyle gorunce icim burkuldu ...hadi hemen gel araba assada bize gidelim yalnız durma dedim yok yok baban sabaha karşı gelebilir belki dedi ...siz gelin dedi arabada bebeğim ağlıyor eve gecip banyonyaptirip yikiyacam dedim...cocuklu olunca bizim biyerde kalmamız cok zor oluyor ..ve gittim ..ama aklim kaldı onda..şukur eli aygai tutuyor diyeceksiniz ki ne sacma bı duşunce ...ama uzuldum işte boğazıma bişey oturdu sanki ...annem yalnızlığı sevmez ...butun cocukları evlendi cekti gitti koca evde kaldılar yalnız diye zaten ayrıca uzuluyorum..bide oyle gorunce garip garip cok mu duygusalim bilmiyorum bende istemiyorum kendimi bukadar uzmek ama elimde değil..melek gibiydi evde tek basina..uc evli kardeşiz ucunuzde annemlerle aynı mahalledeyiz hep uc beş sokak var araclarımızda...şukrediyorum ama biz evimize cekilince onlar yine yalnız...tıpkı bu akşam gordugim manzara gibi...eşlerimizden cekiniyorlar galiba sık sık gelmiyorlar biz cagrirsak anca...bilmiyorum icimde hep boyle bir vicdanla yaşıyorum ...