hic uzatmadan orneklerle konuya geciyorum.
orneğin : bir arkadaşıma bir gun veya birkac gun cok cok iyi dostluk beslerken cok değer verirken , hicbir şey yokken birden soguyabiliyorum hatta gunlerce aylarca sesini duymak istemiyorum ama neden yok bana zarar verilmiş bir durum yok...ve beni en cok yaralayan cocuğuma eşime karşı hislerim...kontorlsuz bir şekilde cocuğumu cok seviyorum ama birgun birden uzaklaşıyorum ondan sanki ..tahammulum bitiyor ters konuşuyorum ama ote yandan mesela az once yanımda uyuyordu babası odasına yatırırken goturme benle yatsın bu gece diye ağladım peşinden babasının kucağında odasına giderken ..aynı şekilde eşime karşıda oyleyim...bazen buyuk bı kaybetme korkusu sevgi seli hurmetler saygı aşk hallerindeyim...bazende nefret edebiliyorum ..kokuyorsun diye sinirlenip bagriyorum ornek bu sadece...bazende sımsıkı sarılıp uyuyorum gece arkamı dondum bana sarıl arkadan sımsıkı diyorum ...sabah oluncada gergin ters konuşan bi eş oluyorum ama bazı sabahlar da melek gibi oluyorum...buyuzden arkadaşlık ilişkilerimi de yurutemiyorum...bazen cok candan neşeli cıvıl cıvıl ,karşımdaki arkafasima sevgi dolu sozler soylerken , birden buz k esiliyorum sonra bu hareketlerine yansıyor doğal olarak butun iliskelrim zedeleniyor ..ama beni en cok yıpratan cocuğuma karşı inişli cıkışlı duygularim...oyle yaramaz da değil 7 yaşında aklı başında yawrum..ama annesi pek sağlıklı değil galiba emzirdigim icin psikiyatriye gidemiyorum ,psikolog da maddi durum el vermiyor....şimdi ben psikiyatrik ilaclar kullansam duzelirmiyim...duzeltmek istiyorum sabit ruh halinde kalmak istiyorum...bu beni ve etrafındakileri yaralıyor ..birde bilginiz varmı ? psikolojide boyle bir hastalık varmı ? adı nedir bilgilenmek istiyorum..yeni doğan bebeğim var emziriyor olmasaydım koşarak giderdim doktora...ne yapmalıyım kendimi cok kotu bir insan gibi hissediyorum ...ama iyi yanımı da cok seviyorum ve cok seviliyorum ...bu gelen anormal hallerim de de herkesi uzaklastiriyorum kendimden...elimde değil (