Vallahi billahi canım cok sıkkın. Emekci bir babam, emekci bir annem var. Cok şukur ikisi de emekli oldu, biri hem emekli hem hala calışıyor. Bugune kadar kardeşim ve bana eğitim anlamında iyi imkÂnlar sunmak icin her anne ve baba gibi bazı fedakarlıklar yaptılar. Mesela araba almayı hep otelediler ertelediler. Arabamız olmadı hic. Şimdi ben işimi elime almışken hem de henuz evlenmemişken hem kendim icin hem de biraz ailemi de gezdirme , işlerini halletme maksadıyla araba almak istiyorum. Araba markaları vb konusunda cok derin bilgilerim yok. Mesela ikinci el araba sitesinden bir araba beğeniyorum fena değil gibi gorunuyor eşe dosta gonderiyorum fena değil diyorlar ama kendime araba konusunda guvenim olmadığından erteliyorum. Erteleye erteleye artık tam karar verdim yavaş yavaş kullanmaya başlar alışırım bir yerden başlarım kesin alıyorum derken bir gun sonra cat krediler yukseldi ve ta taaaam kredi vadesi 36 aya duşuruldu. Şimdi de yine beni bir kaygı sardı. Odeyebilir miyim kaygısı bir yandan, surebilir miyim kaygısı bir yandan. Yine uzule uzule bir hal oldum. Yurtdışında herhangi bir araba sahibi olmak cok kolayken neden bizim ulkede bu kadar zor? İsyan ya valla isyan. Hayat zor, biriktiremiyorsun bari krediye gitsin diyorsun krediler almış başını gidiyor bir de ustune ustluk vade imkanını da kısıtlıyor. Cok sinir oldum dert kupu oldum valla. Dolmuş , taksi forever. Nereye kadarsa boyle..