İyi akşamlar hanımlar.

Cok eskiden beri burayı takip ediyorum ve gercekten cok akıllı kadınların olduğunu duşunuyorum burada.

Konuma geliyorum.

Eşimin ve benim sinirimiz.
Aslında ikimizin de ofkesini kontrl edemediğini duşunuyorum ben.
Yani mesela o bağırıp sinirlendiğin de sen sus, sakinleşince konuşup orta yolu bulun deniyor genelde.

Bu bende asla mumkun değil. O anda butun sinirimi dokmem lazım, o anda susup sonradan konuşmanın (eşim icin diyorum) pek bi anlam ifade etmediğini duşunuyorum.


Bu zamana kadar hic şiddet gormedim. Yani bu yaşıma kadar hic şiddet gormedim desem doğru olur. Ne ailemden ne eşimden.
Eşimle sadece şiddetli iki uc tartışmamız esnasında birbirimizi ittiğimiz oldu.

Fakat, bugun hic beklemediğim bişey oldu.
Eşimin işi sebebiyle kac aydır morali bozuk maddi mevzulardan oturu. Asla ustune gitmedim, calışmıyorum ama gelirim var her şekilde ona yardımcı olmaya calışıyorum.

Normalde surekli espri yapan şaka yapan ilgilenen bi eş ve babadır. Hic bilmem telefonu eline alıp da başka odaya gidip bizi tek bıraktığını.

Ama bazen bianda 180 derece değişebiliyor ozelikle canı sıkkınken. Ben bu adamlamı evliyim diyorum senelerdir. Tanıyamıyorum..
Cocuklara ve bana sarıyor. Bugun kucuk kızım cok bağırdı sebepsiz yere (aşırı huysuz ve zor bi cocuk.) artık cok sinirlendik ikimiz de eşimde kolundan tutup odaya goturucekti bende dur bırak ne yapıyorsun dedim kolunu acıtıcaksın, cıkıcak dedim o sırada kızım hala bağırıyor, bende eşime bağırdım bıraksana diye o da benim sacımı cekti bağırma sen de diye.
Sonra ben kızımı alıp odaya gectim ve hic cıkmadım odadan.

Muhtemelen bi kac saat sonra yanımıza gelip benden ozur dilicek yada sarılmaya barışmaya vs calışacak ama asla konuşmayı duşunmuyorum.


Bilmiyorum cok kafam karışık, beni kendime getirin lutfen...