Herkese merhaba. Kafam cok karışık uzun zamandır, konuya nasıl başlayacağımı bilemiyorum. Uzun uğraşlardan sonra bebek sahibi olduk. Doğumdan sonra eşimle ciddi problemler başladı. İlk gunden beri ailesi beni benimsemedi, istemedi. Hicbir zor anımızda yanımızda kimse olmadı. Benim kimsem yok bu şehirde. Bebekten sonra da değişen birşey olmadı. Sadece 5 gun annesi geldi bir daha goremedik. Bebeğim 1 yaşına geldi. Tukendim artık. Cok zorlanıyorum. Beceremiyorum. Ucretsiz izindeyim. Bu arada annemi kaybettim. Eşimin iş değişikliği nedeniyle başka bir şehre yerleşiyoruz. O hayalindeki işi yapsın diye ben doğup buyuduğum şehri, işimi, arkadaşlarımı bırakıyorum. Yine de ona yetmiyor. Bebeğimize iyi bakamadığımı soyluyor. O kadar cok eleştiriyor ki beni yanında daha da beceriksiz oluyorum. 3 gun once abisini kaybetti. Abisinin 2. Evliliğiydi. Şimdi onceki evliliğinden olan cocuklara nafakalarını biz gondereceğiz. 2. Eşine aylık yardım yapmak istiyor. Cenaze masraflarını biz karşılayacağız. Abisinin kredi kartı borcu vardı ceşitli bankalara onlardan icra gelirse bizim odememizi isteyecek biliyorum. Zengin değiliz. Yeni işinde 11.000 maaş alacak. Ben ucretsiz izindeyim. Bizimle aynı maddi duruma sahip bir kardeşi daha var. O dağıtacağı lokum icin bile eşime bilgi veriyor masrafa ortak olalım diye sanırım. Cocukların nafakası dışındaki odemelere karşıyım ama beni karıştırmıyor soz hakkım yok. Butun bunlara rağmen eşimi cok seviyorum. O da beni sevdiğini soyluyor ama ben hissedemiyorum. Son zamanlarda sıkca boşanmayı duşunur oldum. Boşanıp işe geri donmeyi. Ama bebeğim babasına cok aşık. Boşanırsak farklı şehirlerde olacağız. Ona da haksızlık mı olur bilemiyorum. Ama ben bu evlilikte kendimi cok değersiz hissediyorum artık sozumun hic hukmu yok. Hep haklısın diyor ama kendi bildiğini yapıyor. Karışık ve uzun oldu sanırım ozur dilerim.