Ailemden 838 km uzaklıkla olucam. Nişanlımı cok seviyorum, kaynanamda şimdiye kadar bana karşı cok iyi, cok seviyor beni, benden 3 yaş kucuk gorumcem var o da iyi ama cok sinsi, kucuk olduğu icin pek aldırış etmiyorum ama. Ama yinede aile konusunda az da olsa icimde korku var, gecen bayramda daha nişanlılı değildik, nişanlımın teyzesini tek bir kere gordum o da sadece merhabalaşmıştık sohbet falan etme fırsatımız olmamıştı. Nişanlıma demiş ki, neden kız benim bayramımı kutlamadı falan filan demiş. Bu durum cok tuhafıma gitti, ortada nişan yoktu soz yoktu, kadını tanımıyorum etmiyorum yani gayet normaldı bence teyzesiyle bayramlaşmamam.. Nişanlım demiş ki teyze kızda numaran yok bi şry yok nasıl bayramlaşsın seninle demiş. Buna benzer şeyler hep olursa diye korkuyorum.. 2 gelin var ailede, birisini dışlıyorlar bence, ama diğeri ile iyiler. Ya baş edemezsem ailesiyle diye icimde şuphe var.



İzmir'de kimseyi tanımıyorum etmiyorum, hic cevrem yok, ailem yok, orada zorluk cekmekten cok korkuyorum, kendimi yalnız hissetmekten, ailemin hasretine dayanamamaktan.. sizler nasıl alıştınız neler yaptınız? Nişanlım hep diyor boşuna endişeleniyorsun, ben hep senin yanında olucam falan diyor ama yinede insanın icinde şuphe oluyor. Sonucta



ben İzmir'de değilde benim olduğum yerde yaşamak istiyordum, her acıdan daha avantajlı olurdu, maddi manevi olsun, benim şehrimde hayat şartları falan daha uygun, +burada olursak ailem bize cok destek olacağını soyledi, ama orada olursak destek olmaları icin sıkıntı olacağını. Nişanlım hic bir şekilde burada yaşamak istemiyor, İzmir diyor başka bi şry istemiyor.

Tamam İzmir cok guzel ama ben mutsuz olmaktan, veya onun ailesine alışamamaktan, veya teyzesiyle olan olaylardan belki kim bilir daha neler olacak ona benzer şeyler diye duşunuyorum. Nişanlım bana şimdiden diyor ki 6 ayda bir annene gider edersin, ama 6 ay benim icin cok fazla.. ailem bendem 838 km uzaklıkta olucak