Konu hortlayinca suraya guncelleme yapayim dedim.Sayfa 5 te.

Kızlar selam.Daha once 2 kez konu acmıştım bu eşimin isteksizlik mevzusuyla ilgili merak edenler okuyabilir.Kısaca ozet geceyim okumak istemeyenler icin.
2 senelik evlilik hep cinsel isteksizlik yaşıyor eşim.Cok mucadele ettik bazen duzelir gibi oldu bazen daha beter oldu.
Şimdi ben son 5gundur boşanmayı cok duşunur oldum size eşimin artı ve eksi yonlerini kısaca yazayım bana fikirlerinizi belirtin benim icin cok onemli.

Artı yonleri:
1.Efendi saygılı bi insan olması
2.Beni sıkmaması boğmaması bana her konuda destek olması
3.Ailesinin ilişkimize karışmaması rahatız o konuda
4.Beni dinlemesi isteklerimi yerine getirmesi
5.Sevgisini gostermesi(şefkat,opme,sarılma gibi)
6.Aileme cok saygılı olması arası cok iyidir hepsiyle
7.Gozu asla dışarda değil cok sadık(gerci adam komple isteksiz istese de aldatamaz)
8.Comert olması
9.Ev işlerinde bana yardımcı olması

Eksi yonleri:
1.Cinsel yonden aşırı isteksiz olması(ilk gece balayı vs. uyumayı tercih eden biri)
2.Genel anlamda pasif ve edilgen bir insan olması
3.Tembel olması mucadele ruhuna sahip olmaması
4.Evdeki erkek rolunu daha cok benim ustlenmem(mesela aylarca benim ev aramam emlakcılarla muhatap olmam,alışverişle hep benim ilgilenmem vs. gibi)
5.Eşimin cinsel sorunlarını cozmek icin caba gostermemesi(mesela hep benim zorumla doktora gitmesi,ilacı benim dememle icmesi,psikologları vs.hep benim araştırmam)
6.Eğitim olarak benden duşuk olması (Asla insanları aşağılamam ve bunu bilerek evlendim ama artık bu konu bile gozume daha cok batar oldu ya da şoyle diyeyim 2 senedir davranışlarıyla bana bu farkı hissettirdi)
7.Bana bir şey katmadığını hissetmem (Yani bunu ifade etmek zor tabi ama ufkumu genişleten biri değil 2 senedir daha pasif biri haline geldim diye ozetleyeyim)
8.Genel anlamda her konuda tutkusuz biri olması (Bunu da ifade etmek zor tabi ama nasıl desem cok cok duz bir insan)

Tabi ki en buyuk sıkıntı cinsel anlamda isteksiz olması.Belki bu sıkıntı olmasa diğer eksi yonleri bu kadar gozume batmazdı. 2 yıldır cook derin bi yalnızlık duygusu hissediyorum ciddi anlamda iyi değilim psikolojik olarak.
Kendimi uzun sure sucladım ben de bi sıkıntı mı var diye ama hayır artık biliyorum ki gayet sağlıklı,normal bir kadınım.Anormal olan ben değilim o.
Ve EN EN EN EN onemli şey bu soruna olan yaklaşımı.Hep kavga ettiğimizde boyle bi sorun olduğunun aklına gelmesi onun dışında hayatımızda her şey yolundaymış gibi davranıyor.
Yani ipleri eline alıp bak karıcım ben bu sorunu cozeceğim bana inan ne gelirse elimden yapacağım demiyor araştırmıyor ne bileyim hemen pes ediyor.Of keşke olsem gibi ergence cevaplar veriyor.
2 Gundur ilk kez ayrı yataklarda yatıyoruz artık.
Şimdi gelelim hayatın gerceklerine:
Şu an calışıyorum ama yarım gun ve aldığım maaş cok az.Yani boşanırsak bu parayla gecinmem cok zor.Zaten bu gecici bi iş.
Beklediğim bi iş var ve en gec Aralık ayında olacak gibi.Guzel bi maaş alacağım oradan.
Kendime kucuk bi ev tutmayı duşunuyorum.Ama aslında bunu hemen yapmak istiyorum da şartlar el vermiyor.
Ailem farklı şehirde ve oraya asla donmek istemiyorum cunku beni boğacaklarına eminim.
Ve eminim butun dunya barışmamız icin uğraşacak benim ailem de dahil kimse bana destek olmayacak.
Bu şehirde hic kimsem yok diyebilirim tamamen yalnız kalacağım.
Ama şunu da biliyorum ki ''tek başına mutsuz olmak biriyle mutsuz olmaktan daha iyidir.''

Ve en komik olanı da bunları eşimle paylaştım boşanma duşuncemi falan kendisi bu sabah eline tableti almış terapist araştırıyordu.
Evet cunku bunu yapması icin bu noktaya gelmemiz gerekiyordu.İşte beni asıl delirten şey bu evlilikte.

Not:Tum bunlara rağmen eşimi hala seviyorum aslında iyi taraflarını duşunduğumde boşanacak olmak icimi sızlatıyor.Ama bu şekilde belirsizlikle de hayatıma devam etmek istemiyorum.