Merhaba buraya ilk kez konu acıyorum.Atandığım icin doğuda bir şehre geldim ve bir kac ay tanıdığım bir arkadaşımla eve cıktım.Ev arkadaşımla başta uyumsuz gibiydik ama daha sonra tanıdıkca birbirimizi cok sevdik,gayette iyi anlaştık.İkimizde ailemizden ayrıydık gurbette olunca da birbirimize daha sıkı bağlanmıştık.Bu yaz evlendim ve ayrı eve cıktım.Arkadaşım daha nişanlıken bana "Sen evlenince beni unutursun.Eskisi gibi olmayız.Benim evlenen tum arkadaşlarımla aramda kopukluk oldu.Seninlede kesin oyle olur "demeye başlamıştı.Boyle soyledikce yok ya niye oyle olsun aynı şehirdeyiz yine goruşuruz diyordum.Ama cok onyargılıydı malesef.Surekli bunu dile getiriyordu.Neyse evlendim evimi kurdum.Evime davet ettim.Geldigi icin cok mutluydum.Ancak bana surekli eskisi gibi olmadığımı,soğuk olduğumu,aramızda kopukluk olduğunu soyleyip duruyor.Bunları duyunca uzuluyorum.Telefonda da arada konuşuyoruz.Evlilik nasıl gidiyor falan soruyor.Bende iyi cok şukur mutluyum diyorum.Bi yerde susuyor telefonu kapatmak istiyor.Konuşalım daha diyorum.Yok sen meşgulsundur diyor kapatıyor.Evlendikten sonra benimle eskisi gibi sohbet edemediğini,soru sormaya cekindiğini soğuk olduğumu iddia ediyor.Ama ben oyle olduğumu duşunmuyorum.Her seferinde boyle dedikce inanın bende soğudum.Boyle soyledikce uzuluyorum.Bir kere sırf bu yuzden ağladım bile.Bu durum her defa mutsuz ediyor beni.Artık gercek arkadaş degilmişiz galiba, gercek arkadaşım olsa benim moralimi bozmaz beni huzursuz hissettirmez diye duşunuyorum.Arkadaş dediğin insanı mutlu etmeli bence.Her konuşmadan sonra uzuleceksem ne anladım bu arkadaşlıktan
Bu duruma benzer bir olay yaşayan var mı?Ne yapabilirim?Arkadaşımla yavaş yavaş kopup 2 yabancı da olmak istemiyorum.7 ayımız aynı evde gecti.Alışmıştık birbirimize.Ama şunu anladım hic bi arkadaş eşin yerini tutmuyormuş.