etrafımda hic arkadaşım kalmadı diyebilirim ...ihtiyacım olduğu zaman arayıp yardım isteyeceğim ozel gunlerde yanımda olacak kimsem yok...eskiden cok arkadasliklarim vardı ama hepsi yalan oldu kimse yok..bir iki tane var onlarda uzak arada msjlasiyoruz nekadar dost denilir muamma ..şimdi ise ne komsuluklarim baki kaliyor ne dışarda tanıdığım kişiler..kendimi eleştiriyorum kendimde kusur aramaya başladım artık...biraz sert mizahliyim ama bu benim kotu biri olduğum anlamına gelmez..aksina oldukca iyi niyetliyim ...espiriler yaparım sorular sorarım hani aslında bence kaybedilmemesi gereken bir insanım ....ama hatam ne ? ne olabilir ? duşunuyorum bulamıyorum sert mizacim haric...o da cok fazla değil bazen yalandan da olsa gulumserim muhabbet ederken , asık suratlı sert mizaclı gorunmemek icin elimden geleni yaparım ....ama ben karşımdaki insanlarda hep şunu farkettim ...benden cekinme hissi....bilmiyorum bunu gozlemliyorum hareketlerinden falan anlıyorum insanların...benim yanımda pek rahat olamıyorlar gibi bir his ...mesela dun komşumu aradım yeni tanıştık ...canım benim acil sarımsak lazım oldu evimde hic kalmamış ufacık bişey rica etsem , aldığımda veririm sana tarzı oldukca mutevazi konuşma yaparım ama komşum var ama koyden getirdim sorun olurmu ki der...neden sorun olsun aksine daha cok severim koyden gelen herşeyi derim...insanlarla diyalogum bukadar da mutevazı..evime gelirler binbir şey hazırlarım guleryuzumle sunarım muhabbet ederim ama bi diken ustunde otururlar , rahat et canım al yastık arkana yaslan bile demisligim var , cocukları yere bişe dokse ayy kadının evi battı hadi kalkalım kusura bakma seninde kafanı sisirdik demeler , olurmu oturun aşk olsun hallederim demisligim var .ama neden benden bı kacış var..yakin arkadaşım dediğim kişiyle iki gun once tamamen noktaladim arkadasligimi...sucumu bilmiyorum ama sanırım benim guzel giyinmem bakımlı olmam, bunu kendi demişti bana cunku dolaylı bir yonden ve gecenlerde eşimle parkda oturuken o da eşiyle az ikerden gecti bizden habersiz ..ben hemen aradım tatlım gectiniz burdan az ilerdeyim bende dedim yanıma gelip ayak ustu de olsa muhabbet ederiz sanmıştım , cevabı hmm dunya kucuk bizde hemen eve geccez şimdi neyse goruusz deyip teli kapadı bikac metre olerde cocugunu top oynattilar bakakaldim oylece yine benden uzak duran ama sozde msjlarda beni cok sevdiğini soyleyen arkadaş modeli ....bu durum iyice canımı sıkmaya başladı...canım sikkinken arayıp hadi buluşalım diyeveicegim samimiyette kimse yok...herkesle ama herkesle hep bı mesafe var hissi...sozde beni seven arkadaşlarım var ama yoklar ..ben genelde yalnızım ...guzel giyinirim bakimliyim konuşmamda fena değildir ...espiriliyim cana yakın ...ama bikac arkadaş şoyle demişti bana sende bı cekim var boyle konuşurken bile seyrettiriyirsun kendini , endamin yeter senin falan tarzı şeyler derlerdi ..acaba bunlar mı insanların benimle samimiyet kurmasını engelliyor....yani beni birilerine fazla mı geliyorum?