Merhaba,
Babaannem 90 yaşında, yaklaşık 20 yıldır dedem vefat ettiğinden beri bizimle yaşıyor. Annem calıştığı icin beni ve kardeşimi o buyuttu.
Kaynana gibi değildir, cok bir şeye karışmaz namazında kuranında bir kadındır. Ama zordur kaynana ile yaşamak. Misafiri bitmez bir de.
Diğer yandan halam ve amcam olmasına rağmen bunca sene misafir olarak bile evine asla cağırmamaları, annemin hic nefes almasına yardımcı olmamaları, bakmak zorundaymışız gibi bir izlenim vermeleri hepimizi cileden cıkarıyor. Mesela şehir dışına cıkacağımız zaman yine cağırmıyorlar, gelip bizde bakıyorlar. Sonra amcamın kızı bizi arayıp trip atıyor, boyle de sacma insanlar. Zaten bu olaylardan dolayı hem amcam hem de halamdan nefret ediyorum. Babaaanem vefat ettikten sonra hicbirini gormek istemiyorum. Arayıp sormam bile.

Yaklaşık 5 yıldır falan sadece yurutecle tuvalete gidecek, abdest alacak kadar hali var. Diğer tum hizmetleri (yeme icme, bazen altına kacırır, geleni gideni misafiri olur ) hepsi annemde. Son birkac haftadır artık tuvalete dahi gidemeyecek duruma geldi. İltihaplı romatizma var, bacakları inanılmaz ağrıyor ve adım atarken sanki kırılıp duşecek gibi titreyerek yurutecle gitmeye calışıyor ama o ona bile hali yok artık.

Ben normalde ailemle yaşamıyorum bu covid-19 nedeniyle buradayım. Evimiz iki katlı ben babaannemle aşağıdayım. Tuvalette duşuyor bizimkileri uyandırıyorum kaldırıyoruz veya odasına gitmeye calışırken bacağı kilitleniyor bana bağırıyor. 1 haftadır sabah ismimle bana bağırıyor ve oyle uyanıyorum , zaten sahura kadar uyumuyorum tam birkac saat dalıyorum sabah 7-8 gibi bağırtıyla uyanıyorum. Haftaya işe doneceğim. Annem sabırlı ve inanılmaz merhametlidir ama ne duşen babaannemi kaldırabilir, ne de gunde 10 kere tuvalete giden bir insanın başında bekleyebilir, ne de alt temizleyebilir. Bir yardımcı bakalım diyoruz cunku boyle giderse kısa bir sure sonra tamamen yatacak ama saatleri nasıl ayarlanır, hsonu ne olur? Hep başında beklemesi gerekemez yardımcının, annem de tamam diyor ama diğer yandan ben evde bir kadınla ne yapıcam nasıl rahat edicem ustelik onun yemesi, icmesi ayrı bir hizmet diyor. Ama cok iyi biliyorumki annem yatalak yaşlı bakımına girerse depresyonu bozulur. Ustelik annneannem var bir de. Yakınımızda yalnız yaşıyor. Onun da en buyuk destekcisi annem. Hergun oraya gidiyor.

Belki insafsız olmakla suclarsınız beni ama yıllarca yatalak olmasından, yanında annemin de daha fazla yıpranmasından cok korkuyorum.
Cok uzun yıllar calıştı annem artık rahat etmesi gerekirken başka sorunlar cıkıyor. Hoş biliyorum insana rahatlık yok, hepsi birer sınav. Bu da bizim sınavımız Allah bizlere başka dert vermesin diyorum. Diğer yandan insan eti cok ağır biliyorum. Cok uzun omur inanın bana sinir bozucu boyuta geliyor.. 100 yaşına kadar boyle yaşarsa mesela diyorum, korku sarıyor. Diğer yandan tabiki acıyorum, yaşamaya hali yok, canı yanıyor o da yaşamak istemiyor, sıkıldım artık diyor. İşimiz cok zor. Benzer durumları gozlemlemiş olanlar anlayabilir belki sadece.
Bilmiyorum.

*Bacak dışında kalp, şeker vs gibi bir hastalığı yok, ilac kullanmıyor hic. Bu yuzden yatalak kalacak gibi gozukuyor

Kısacası hem konuyla ilgili yorumunuza hem de bakıcı konusunda fikrinize ihtiyacım var.
Şimdiden teşekkurler.

Guncelleme: Bu akşam bir de ustune anneannem rahatsızlandı. Yanına gittik. 6 cocuğu olmasına rağmen bizden başkasının evine uzun yıllardır ayak basmaz. Her hastalandığında bize gelir, ayda 1 bize gelir 1 hafta kalır.
Sabrımın o kadar sınırındaydım ki gittim dayımı aldım evinden, anneannemin yanında kalması icin. Yoksa annem kalacaktı. Anneannem de dunyanın en inatcı insanı, ,istemem ihtiyacım yok kimse kalmasın dedi durdu. İster istemez orada kırıcı laflar ettim. Kendimden nefret eder oldum nefesim daralıyor

Guncelleme : durum hala aynı hayatımızı babaannemin tuvalet saatlerine gore planlar olduk. Sinirler alt ust. Uzun yıllar bu şekilde surer annemin hayatı biterse diye cok endişeleniyorum. Allahım sabır ver