Hayatım su an duğum duğum ne olacak sonum bilmiyorum. Mezun oldum 2 bucuk sene oldu duştum bir kpss batağına ben elimden geleni yaptım inanıyorum ama olmayacak bunu da biliyorum para yok kapı kapı dolassanda iş yok utanıyorum artık baba harclik ver demekten ama demesem de giderlerim var onlar ustume geliyor. Allah var ailem destekci ama onlarında kendi dertleri kendilerine yetiyor ellerinden tutacagima ellerine bakmam ağırıma gidiyor. Cok guzel bir ilişkim var 3 yıldır ve artık bir adım atmak istiyoruz ama yine para yok aileme soyleyecek yuzumde yok yıllarca okuttunuz beni ama boşa cıktı şimdi bana nişan tepsisi alin ben evlencem diyemiyorum. Ailem kucuk şehirde yaşıyor ben onlardan ayrı yaşıyordum ama cok ozledik gel diyorlar gitmem gerekiyor iş olanağı da pek yok. Cok konuştum biliyorum ama icimi kimseye dokemiyorum herkesin kendi derdi dağlardan buyuk buraya yazıp icimi boşaltmak akıl almak istedim. Kendimi ise yaramaz hissetmeye başladım.