arkadaşlar, fikirlerinize ihtiyacım var 1 yıllık evli ve 6 yıllık bankacıyım. banka calışma şartlarına katlanamıyorum ve istifa etmek istiyorum ama sonrasından cok korkuyorum. hergun saat 9-10 da cıkmaktan, ezilip rencide edilmekten birde muşteri kaprisinden bıktım usandım. defalarca istifa etmek istedim fakat ailemin duzelir alışırsın gecer demeleriyle 6 seneyi devirdim.cok psikolojim bozuldu ara ara bunalımlara girdim cok ağladım. artık bu işe katlanamıyorum ailem evde sıkılırsın biz ayrılda demeyiz ayrılmada demeyiz diyip sıyrılıyorlar eşim ise senin kararın diyor hem sana bakarım diyor biryandanda 2 maaş ile daha rahat oluruz bu yaşına geldin sen bileceksin diyor. maddi dururumuz orta halli. aslında istifaya karar verdim ama sonrasında iş bulmam cok zor kucuk yazlık bir ilcede yaşıyorum yeni bir iş bulmam cok zor. bugune kadar kendi ayaklarım uzerinde durdum hem işten istifa etmek istiyorum hemde eşimin eline bakmak zorunda kalmak fikri zoruma gidiyor ya maddi sıkıntılarımız olursa ya olurda kendime bakmak zorunda kalırsam ne yaparım diye cok korkuyorum. mudurume istifa edeceğimi soyledim izindeyim ve geri donup vazgectim demek ayrıca zoruma gidiyor ki geri donsem bile nekadar katlanabilirim bilmiyorum. biryandan maddi ozgurluk ama mutsuzluk artık sağlığım bozuldu. biryandan da ev hanımlığı, eşinden harclık almak ve birsuru belirsizlik yani işimden ayrılmazsam cok mutsuz olucam eminim belki ileride yine bu duruma gelicem ama ayrılırsam ne olacak bilmiyorum bu riski almalımıyım fikirlerinize cok ihtiyacım var