Oncelikle eski konumu buradan okuyabilirsiniz. Şu anki konum da bir nevi ic dokme olacak sanırım.
Kayınvalide

Şimdi bu kadar olaydan sonra biz eşimle buyuk oranda sorunları cozduk. Benim hala icime sinmese de kendisi cok cabalıyor. Bana ve bebeğe karşı cok fazla ilgili. Ciddi anlamda değişti diyebilirim. Bunca yıldır beklediğim her şeyi yapar oldu. Bebek mi değiştirdi yoksa kaybetme korkusu mu geldi bilmiyorum.
Ama ben de değiştim. Rahatlıkla soyleyebilirim ki asla eskisi kadar sevmiyorum. Sevgim ciddi azaldı. Hatta belki de bitti ama bebek icin ve alışkanlıklardan oturu devam ediyor olabilirim. Henuz ben de cozemedim kendimi. Ama ne guven kaldı bende ne de saygı. Bunu ona yansıtmıyorum ama icimden cok şey koptu.
Şimdi konu şu. Ben bebekle beraber annemleri ziyarete gitmek istiyorum. Bu mevzu daha ortada bebek yokken bile vardı. Şoyle ki kayınvalidem in pek cevresi olmadığından mevludunu ailemin yanında okutturacaktım. Şimdi korona muhabbetine Mevlut falan yalan oldu tabi. Ama bir suredir bu ziyareti yapacağımı soyluyordum. İlk niyetim 40 ı cıkınca gitmekti. Belki de sırf gitmeyelim diye eşim bizi tatile goturdu. Ben de elindeki doktor randevusu dan sonra gitme kararı aldım. Cumle icinde de birkac defa soyledim. Hic birinde tepki vermemişti. Bugun arkadaşlarımızla otururken yine soyledim. Sen gidebilirsin dedi. Bebek kalacakmış, eşim bakacakmış, ben gidecekmişim ) (bebeğimiz de daha 2 aylık olmadı bu arada. Sanırım mamayla besleniyor olmasından bu ozguveni. Bu olaylardan sonra sutum kesildi. O konuda emeği olan kimseye hakkımı helal etmemekle birlikte bu bambaşka bir başlık sebebi)
Neyse eve geldikten sonra sakince konuyu actım. Sen git bebek kalsın dedi. Ne kadar sacma bir fikir olduğunu soyledim. Bizim sorunlarımız yuzunden bu cocuk anneannesiz, babaannesiz, dedesiz mi buyuyecek dedim. Bana kavgada babamın cocuğu da bırak gidelim demesini yuzume vurdu. Halbuki bu dialog da daha once babamla aramızda gecmişti. Erkeklerin boşanma durumunda cocukla tehdit etmesinin sacmalığını, kadın cocuğu bırakmayı kabul etse tutuşacaklarınu falan konuşmuştuk birkac gun once. Babam da tam olarak goz korkutmak icin bunu soyledi. Ama bunu eşime falan değil annem, ben ,babam ve bu olaylar olurken o an bizde olan eşimel ortak arkadaşımızın yanında soyledi. O laf da eşime gitmiş.
Eşime gore babam torununu sevmiyor, istemiyor. Boyle olsa maddi manevi destek olmazdı dedim ama bu argumana sığınıp kendi anne babasının hatalarına savunma yapıyor. En son eğer istendiğini duşunuyorsan gidin dedi. Evet, gideceğim. Gitmeyin dese de gidecektim o ayrı. Sonucta o anne babasını istediği zaman gorebiliyorsa ben de gorebilirim. Tartışmaya acık bile değil. Hatta annesinin şu an misafir olarak bulunduğu şehirden gecip tatile giderken eşim annesine uğradı, isterse bebeği de goturebileceğini ben soyledim onun aklına bile gelmemişken.
Şimdi ben gidicem gitmesine de hic icime sinmiyor. Aşırı huzursuz oldum. Ben onun ailesiyle tartıştım diye misilleme yapmak icin o da benimkilere duşman oldu. Aşırı sacma bir durum. Baya vicdanen rahatsızım şu an. Bu sıkıntıyı yapmakta haksız mıyım sizce? Ne biliyim gonlu olsa daha rahat hissedicektim de gonlu falan olmayacak. Kafam şişti bu konu konuşulduğundan beri duşunmekten.

Hemen cevap veremeyebilirim. Malum yaklaşık 2 aylık bebeğim var hepinizin yorumları icin şimdiden teşekkur ederim.