Merhaba KK'nın guzel kadınları,biraaz icimi dokeceğim size.Ben kendine zerre değer vermeyen anne ve babanın cocuğuyum.Babam hep annesini duşunur,varsa yoksa annesi.Onun icin değerli değilim,annem temizlik yapar hep.Hic sımsıkı sarıldığını hatırlamam bana.Bu dongu hep doğal gelmişti,doğru olanın bu olduğunu sanmıştım.Simdi geriye donup bakıyorum bu yaşantı bende inanılmaz bir degersizlik duygusu oluşturmuş.Aşamıyorum bunu.Hep kurduğum arkadaşlık ilişkilerine bakıyorum,cok değer veren ,kaybetmekten korkan ben oluyorum.Bazen de o kişinin kaybı beni hic uzmuyor.Degisik ruh hallerine giriyorum.Kendimi ararken kaybolmaktan korkuyorum.Biri olsun istiyorum,her dustugumde yanımda olan,bana sımsıkı sarılan ,beni dustugum değersizlik kuyusundan cekip cikaran,ruhumun isyanına iyi gelen.Keske olsa boyle biri ...