Cıldırmak uzereyim..
Cevremde bir tane bile benim gibi anne goremiyorum herkes doğduğu an buyuk bir aşkla bağlanmış cocuğuna hic kimse yaşadıklarından şikayetci değil herkes cok mutlu hayatından..
Doğduğu an kucagıma verdiklerinde inanmıyorum bu benim mi cok guzel dedim evet harika ni duyguydu ama sonra sorna emzirme sorunları uykusuzluk surekli kucagımda durmak istemesi vs.. memeyi kesmeyi duşunuyorum diye konu acmıştım zor geliyor canım acıyordu..
Şukur ki duzeldi ve şuan yeni yeni anlıyorum emzirmenin guzelliğini..
Tabi memeyle savaşmadığı duzgun emdiği nadir anlarda..
Cok zor geliyor surekli ağlıyor surekli mutsuz memede ağlıuor uyurken bile ağlıyor 40ını bekle diyor herkes eee ne değişecek 3 gun sonra sihirli bi değenek değip hersey normale mi donecek?
Evde yalnızken daha normal ama evde babası ve benim dışında bi kişi bile varsa surekli ağlıyor memeyi red ediyor beni sevmiyor gibi geliyor başkasının kucagında duruyor bende durmuyor meme istiyor diyolar veriyorum cekip cekip bırakıyor sut damlıuor diliyle yalıyor ama cekmiyor oyun yapıyor desem 1 aylık cocuk ne anlar oyundan..
Akşam 10 dan sonra saatlerve ağlıyor ne meme ne mama ne altınınacma hic bişi sakinleştiremiyor işte o anlarda lanet ediyorum keşke anne olmasaydım diyorum kendimi tokatladım dun gece sinirden salonda konsolun ustunde ne varsa duvara fırlattım kapılara kafamı vurdum. 20 saattir uyumadım kucagımda uyuyor yerime yatıramıyorum hemen ağlıyor.
Asla boyle tahammulsuz bi insan değildim kucucuk bana muhtac ne derdi oldugunu bilmediğim bebeğim bana bunları hissettiriyor.
Neden herkes gibi sabırlı guler yuzlu bi anne olamıyorum.. eşim cok sabırlı davranıyor ağladığında onun icin uzuluyor kim bilir ne derdi var bi yeri mi ağrıyor diye endişeleniyor bense uyusun biran once yok bişeyi şımarıklıktan yapıyor diyorum..icimde surekli kızıyorum bazen emmeye calışırkende yuzune bakıp soyluyorum neden uyumuyorsun ben hic mutlu değilim diye..
Sabah oluyor gece hissettiklerim soylediklerim icin ağlıyorum ne bicim insansın diyorum ama o anlarda o kadar caresiz hissediyorum ki kendimi..
Kendimi bi yerlerden atasım geliyor. Doktor cocuk bu ağlar yapavak bişi yok dedi bi sıkıntısı yok dedi.
Herkes bana sende sakinleşecek sende mutlu olacak demişti hani kucagıma aldıgımda susacak bi tek bende huzur bulacaktı..
Asla oyle bişey yok ben bişeyleri yanlış yapıyorum nolur bana bişey soyleyin..
Daha cok kucuk buyuyup beni iyice tanımaya başladıgında benden boyle şeyler gormesin her anne bebek gibi sağlıklı bi ilişki kuralım istiyorum ama imkansız gibi geliyor.arkadaşlarımla konusuyorum ben hic boyle şeyler hissetmedim bi gun bile kızmadım uyumadı diye diyor kimisi gunlerce kucagımda tuttum hic yorulmadım sevgidi yeter diyor. Bana niye yetmıyor ?
Ne yapayım nasıl dayanayım siz uykusuzluga yorgunluga aclığa nasıl dayanıyorsunuz?
Eve bazen kaynanam kardeşim annem geliyor ev işini yemeği yapıyolar ama her gelen bu cocuk niye boyle ben hic boyle cocuk gormedim sutun mu yok ağrısı mı var o mu bu mu diye beynimi yedikleri icin def ettim herkesi kimse gelmiyor artık. Deli gibi tek başımaym butun gun. Akşam eşim geliyor hemen veriyorum al sen ilgilen diye onda da ağlıuor deliricem dayanamıyorum artık ben neyi yanlış yapıyorum?