Merhaba kadınlar kulubunun guzel kadınları..
Bu kez biraz uzun yazabilirim.. Cunku bundan onceki butun konularımda kısa yazmaya calıştım.. Coğu şeyi ustu kapalı anlatmaya calıştım, cok detay vermedim ( bu biraz kimliğimin ifşa olmaması adına aldığım bir onlemdi, biraz kısa oz yazıp hemen cevap almak istememdi, biraz da yazarken telefonun surekli donması sonucu yanlış yazdıklarımı duzelteyim diye uğraşırken yazmak istediğim konuların bazılarının bu kaygıyla aklımdan cıkmasaydı). Bu yuzden bazı konularda gercek anlamda haklı olmama rağmen haksız cıktım yada cıkardım kendimi ya da bazı arkadaşlar beni.. Amacım polemiğe girmek değildi halbuki kimseyi yormadan kısaca yazıp cozum bulmaktı buraya yazdığım her sorunumda olduğu gibi..
Ve aslında birşeyi farketmemi de sağladı bu guzel forum.. Bazen bazı şeyleri yanlış duşunduğumu, bazen aptalca davrandığımı, bazen aptalca takıntılarımın olduğunu, bazen kendimi olur olmadık şeylerle strese soktuğumu ve bu yuzden hep mutsuz olduğumu, iyi niyetin her zaman guzel bir huy değil bazen enayilik olduğunu 29 yaşımda farkettim. gec oldu ama sanırım biraz sizinde etkiniz oldu bunu anlamam da.
Ve kendimle ilgili farkettiğim diğer bir detay ise BEN KENDİMİ İFADE EDEMİYORUM. Onceden bunu sadece konuşurken yapamadığımmı duşunurdum, şimdi yazarak da yapamadığımı farkettim ( farklı kaygılarla da olsa)

Şimdi arkadaşlar gelelim bu ic dokmenin NE YAPMALIYIM? kısmına..
Ben de tuhaf bir huy var. Bugun forumda bir arkadaşım da buna benzer bir şey yazmış.. Ben kendimi net ifade edemiyorum ya yanlış konuşuyorum ya konuşmayı bilmiyorum ya karşımdakini anlamıyorum ya cok mutsuzum herşeyi ters anlıyorum, sevmediğim insanların soylediği her soze, lafın altında kalmayayım cabasıyla yanıt vermeye calışıyorum bazen.. Ve şoyle aslında cok guzel bir ses tonum var. Net konuşurum diksiyonum duzgundur. Ama sevmediğim, utandığım, yaşca benden buyuk olan, bana iyiliği dokunan insanlarla konuşurken sesim icime kacıyo. sesim inceliyo, doğru duzgun cevap veremiyorum bazen cevap vermeye korkuyorum bazende aniden cook ters birşey soyluyorum.. Anlayacağınız iletişim konusunda yetersizim. Neden boyle bilmiyorum.. Neden cekiniyorum insanlardan bilmiyorum. bunu nasıl aşacağım, yaşayan oldu mu nasıl aştınız, yada kendinizi bu konuda nasıl geliştirdiniz. bazen bakıyorum benden kucuk cocuklar ne guzel iletişim kuruyor ben kuramıyorum.. kendime guvenim yok aslında en temel sorunum bu. bunu nasıl aşacağım bilmiyorum.
psikoloğa git diyeceksiniz biliyorum ama şu an buna gidemem. siz kendinizi bu yonde nasıl geliştirdiniz lutfen cevaplayın.

bir de cok sacma bir huyum var bununla bağlantılı oda. benden 3.4 yaş buyuk herkese abla diyorum. sanki demesem ayıp gibi. yada mesajlaşıyoruz okuyorum mesajları her mesajımın sonunda başında abla diyorum, gulucuk koyuyorum bu huyumu sevmiyorum ama koymazsam yanlış anlaşılacak gibi geliyor biliyorum cok sacma ama boyle neden boyle bilmiyorum..
şimdiden yanıtlarınız icin teşekkur ederim. umarım bu kez derdimi doğru duzgun anlatabilmişimdir...