Arkadaşlar kıskanc biri değilim sevdiklerim hep mutlu olsun istiyorum cevremdeki herkes kaliteli olsun istiyorum ama donup kendime bakıyorum ıleri gitmem gerekirken hep geri gidiyorum sanki ya da takılıp kalıyorum bir de bazı insanlar doğuştan şanslı, doğuştan cok guzel, hep biliyosun onların ileride iyi yerlere geleceğini de kendin gelemeyeceksin bunu taaa cocukluktan anlıyosun sanki.. Benim uzaktan akrabam cok da guzel bir kız arkadaşım var. Ama cok cok guzel. O kadar guzel ki Onun benim akrabam olması arkadaşım olması bile bana gurur verdi hep. Hep bildim bir gun o cok iyi yerlere gelecek. Geldi de. Ben evlendim. Dedim o da eminim muhteşem bir evlilik yapacak. Oyle de oldu.. gercekten gozum olduğundan değil cok seviniyorum onun adına ama ben neden ezik gibi hissediyorum. Başkalarıyla ilgili ongorude bulunuyorum sadece bu arkadaşım değil etrafımda birilerinin hep iyi yerlere geleceğini biliyorum ama ben gidemiyorum. Cok cabalıyo muyum oda ayrı. Bu kıskanclık değil yemin ederim. Kendimi tuhaf hissediyorum sadece şunu duşunuyorum. Bazı insanlar doğuştan şanslı. Zaten cok guzel olmalarıyla 1 sıfır onde başlıyorlar her durumda 1 0 ondeler.. ben neden bu kadar yetersiz hissediyorum lutfen kırıcı yorum yapmayın dertlenmek istedim sadece bende bir anormallik mi var? Şanssız miyim, yoksa başarısız mi..