Arabayi degistirecegiz. Gittik galeriye. Babam tutturdu x rengi olsun diye. Ben de hic begenmiyorum o rengi. Ben daha guzel renkli buyuk bir araci gosterince kiyamet koptu. Sehir icinde park etmek bile zormus bununla da, gencligi anlamak ne zormus da, "neredeyse 40 yasindaymisim da hala renklere takiliyormusum" da, ne halim varsa gorecekmisim de... Bir araba icin bir ton laf etti. Kendisi kocaman bir arabaya biniyor su an ama arabasi cok hantalmis falan. Hevesini aldi tabii.

Cok kirildim, kendimi cok degersiz hissediyorum. Arabasinda degilim. Cok gururluyumdur, tenezzul bile etmem arabasina. Otubusle gidip gelecegim ise. Hic sorun etmem bunlari ama sinirlenip ne halin varsa gor diye bagirmasi gucume gitti iste.

Ana gibi yar yokmus, o gidince yapayalniz hissediyormus insan kendisini.