Selam herkese bu ara fazla ihtiyac duyuyorum buraya icimi dokmeye. Hepiniz cok icten cevaplar veriyorsunuz teşekkur ediyorum hepinize oncelikle
9 yılı aşkın bir arkadaşım var hatta kardeş gibiydik sabah kalkmadan gece uyuyana kadar her anımızı paylaşır cok guzel anlaşırdık. Zamanla o işe başladı ben ben okulumu yukseltmek istedim akademiye devam ettim. Her sorununda her derdinde yanında oldum bazı sağlık problemleri yaşadı yine ben oldum yanında ailesi uzaktaydı. Cok seviyordum arkadaşımı varlığı beni guvende hissettiriyordu. Sonra birine aşık oldu o kişide evlendi uzun bir zaman unutamadı bu onda ozguven sorununa neden oldu. Bu olayla birlikte de bizim arkadaşlığımız ilk darbesini almış oldu cunku benim hayatımda o zamanki sevgilim eşim vardı mutluyduk. Bu yuzden onu anlamadığımı soyleyip surekli kendine acıyordu hatta ben bazı sorunlar yaşadığım zaman hep en acı ceken kendisiymiş gibi cumleler kuruyor beni ve sorunlarımı ciddiye almıyordu alsa bile birgun dinler ertesi gun konuşmazdı yine onun yıllardır bitmek bilmeyen aşk acıları konuşulurdu.
Zamanla ben arkadaşımdan uzaklaşmaya ve soğumaya başladım. Sonra evlendim yine bu surecte kendisi yalnız kaldığı icin benimle mutluluğumu paylaşmadı anlayış gosterdim ve ustelemedim. Evliliğin sorumlulukları iş hayatı derken ona fazla vakit ayıramamaya başladım daha doğrusu onun istediği kadarını. Yorucu bir işim vardı sonra cocuk oldu derken bende insanım ve hicbirşeye yetememe hissi oluştu bende. Ne yaparsam yapayım mutlu olmayan surekli incitmeye calışan birine donuştu. Benim icimdeki sevgide bitti. Hic kimse icin kendimden ve ailemden kısıp asla mutlu olmayan birine adayamazdım kendimi. Ona cok aşık olan oldu ama hepsine bir bahaneyle olmaz dedi ve boyle boyle yalnız kaldı. Sonrada hic kimse onu beğenmiyormuş gibi duşuncelerle surekli yapayalnızım modunda gezdi.yıllarca depresyon icin tedavi almasını onerdim reddetti.
Ben artık iyice uzaklaştım ondan icimde ona karşı kırgınlık ofke var ama sevgi yok. Konuşmak bile gelmiyor icimden. Son birkac aydır bunu farketmiş olacak ki surekli baskı yaptı eskisi olalım duzelelim diye. Bende zamana bırakalım zamanla herşey duzelir boyle yaparsak tamamen kaybederiz birbirimizi dedim. Kimseyi bekleyecek gucu yokmuş. Sanki sevgiliyiz de? Son konuşmalarda beni iyice soğuttu. Artık yuvama eşime de yansıtıyorum. Evlendin mutlusun bana ihtiyacın kalmadı vs diyor vicdanıma oynuyor. Birini artık sevmiyorsak goruşmek istemiyorsak yılların paylaşımı olsa da bizi kotu biri yapar mı? Bu arkanı donmek mi olur?