Merhaba arkadaşlar,
Bu ilk yazım.. her gece uykularımı kacıran konuyu sizlerle paylaşmak, yorumlarınızı almak istedim. Her yazacağınız yorum benim icin cok değerli şimdiden teşekkur ederim.
Ben 5,5 yıldır evliyim. Şu an duruşma gununu beklediğimiz, anlaşmalı boşanma dilekcemiz var. 4 yaşında bir oğlum var. Boşanmayı isteyen taraf ben oldum. Eşimle temel sorunum şiddetli gecimsizlik, bitmeyen kavgalar ya da ihanet değil. Biz karakter olarak birbirimizden cok farklıyız, hayattan ortak zevk alamıyoruz. Eşim Obsesif-komplusif, ben bunu evlendikten sonra oğrendim. Flort donemi ne okb olduğundan, ne de kullandığı ilaclardan bahsetmemişti. Evlendikten sonra da kendi rızası ile acıklamadı ya, sır gibi sakladığı ilacları tesadufen fark ettim ve anlatmak durumunda kaldı. Hikayem aslında burada başladı. Cok uyumsuz bir evlilik sureci gecirdik, ben cok sosyal biriyken, eşim ileri derecede asosyal. Hic arkadaşı yok, arkadaşı olmadığı icin dışarı adım atmaz. Bizimle hafta ici ya da haftasonu plan yapmaz. Evde genelde uyumak ister, sizin de tahmin edeceğiniz uzere cok yalnız bırakıldım. Bunun yanında, evlilik suremiz olan 5,5 yıl icinde 8 kez iş değiştirdi. 3 kez toplam 1 yıldan biraz daha fazla da işsiz kaldı. Eşim cok eğitimli ve kulturlu, ancak obsesif kişilik bozukluğu nedeni ile bir yerde uzun sure calışamıyor. Cok iyi kurumsal firmalarda iş bulmasına rağmen kısa sure sonra ya eşim bırakıyor, ya firma eşimi bırakıyor. Boyle dertleri olan başka arkadaşlarım var mı bilmiyorum? Ama icine kapanmış, ruh hali genelde depresif, dışarı cıkmak istemeyen, cıksa dahi sessizce oturan, arkadaşlarımla sosyalleşmeyen, ailemle iletişimini cok kısıtlı tutan, yemek yemekten bile hoşlanmayan biriyle hayat cok zor. Obsesif olmanın getirisini size bir ornekle detaylandırayım. Eşimle tatile gitsek denize ya da havuza girmiyor. Cunku pis buluyor, guneşi sevmez cunku kullandığı yeşil receteli ilaclar terleme yapıyor. Hep halsizdir, cunku ilaclar uyku yapar. Son tatilimzide 8 saatlik Antalya yolunda belki toplam 10 dakika konuşmuşuzdur. Tuvalet problemi var ev dışında yapamıyor. Ben cok neşeli cıvıl cıvıl, uyumlu, hayata hep guzel yanından bakmaya gayret eden biriyim...Ancak o boyle oldukca icimde tukendim, cok yalnızlaştım. Hatta..eşimde huzursuz ayak sendromu olduğu icin 2 yıldır da tamamen ayrı yatıyoruz. Horlama, konuşma, yatağı sallama gibi sebeplerle ben uyuyamadığımdan kendi isteğiyle yatakları ayırdı. Biz cift terapisi de aldık ama olmuyor. Eşim 13 yıldır obsesif komplusif kişilik bozukluğuna sahipmiş ve kullandığı 3 farklı yeşil receteli ilac var. Yani profesyonel destek aldık. Cok uzun yıllar kendisi de almış. Geldiği ve gelebileceği en iyi nokta şu an bu diyebilirim. Cok kısa şundan da bahsetmek isterim, dunya iyisi biri. O benim iyi kotu zamanlarımda yanımda oldu, evladımın babası ve insan olarak ona halen cok değer veriyorum. Ama evlilik yoluna cıkarken cok farklı hayallerim vardı, birlikte bir akşam yemeği yemek, arkadaşlarla guzel vakit gecirmek, sarılıp uyumak gibi cok basit beklentilerim... Ama hicbirine sahip olamadım. Yapayalnız uyuduğum, benimle neredeyse konuşmayan, sadece balkonda sigara icen ve haftaici ya da haftasonları oğlumu tek başıma gezdirdiğim bir hayatım oldu. Yatılı bakıcımız var 3 yıldır. Sanki eşim o...Tum bu surecin ve yıllardır verdiğim onu değiştirme, hayatın pozitif yanlarını gosterme mucadelemin sonunda ayrılma kararı verdim, O da kabul etti. Cok uzulduğunu de biliyorum.. Duruşma gununu bekliyoruz. O sorumluluklarını yerine tam getirmese de cok sevgi dolu bir baba ve oğlum ona cok duşkun. Boşanarak bencillik mi yapıyorum, oğlum icin boyle yaşamayı mı secmeliydim, idare mi etmeliydim diye duşunmekten uyuyamaz oldum. Boşanma kararından sonra kendi evimi tuttum, eşyalarımı aldım. Maddi manevi ayakta duracak kadar gucluyum, oğluma cok iyi bir gelecek sunmak icin ne gerekirse yaparım. Ancak yorumlarınıza cok ihtiyacım var. Ben kotu biri miyim? 4 yaşındaki oğlumu babasıyla aynı evde yaşamaktan mahrum etmek beni bencil mi yapıyor? Sevgiler...