Duğunumden bir ay sonra ailem covid oldu cok kolay atlatmadilar. Kardeşim yanlarında ne zaman arasam acmadı. Neyse sonuc olarakta duğunde bizim bulastirdigimiza inandırmis kendini. Teyzemlerden ogrendim. Hem duğunden 1 ay sonra yakalandılar hemde ailem haric eşim.onun ailesi bende başka misafirlerde birşey yoktu. Beraber kalmıştık duğunu beraber yaptık. Olsun genc diyip varmadim ustune.
Tezimi sunmak icin memlekete gidiyorum yarın. Bugun kardeşinden okkalı bir mesaj. Sen zerre umurumda değilsin cevrendekilerde değil olun bitin ama sen bu eve gelemezsin. Tekrar birşey olursa ben seninle hesaplasirim kotu şeyler yaparım sana bla bla bla....
Cevap yazmadım kimseye de anlatmam sadece buraya yazmak geldi aklıma.
Zaten ben 15 gundur cıkmıyorum bir yere. Gene de eşim cıkıyor diye konuleviyle anlaştım orada kalacağım. Derdim bunlar değil de bir insana tek kardeşi neden bu denli duşman olur kin besler o kısin sadece zoruma giden.
Ne bileyim dunyanın bin turlu hali var annemiz babamız hep yanımızda olmaz Allah gecinden versin. Este keza oyle. Kardeşim benim dayanagim siginagim gibi.. başka kimsem yok cunku. Tabii annem babamda var ama.
Abla gelme annemler yeni atlattı vs deseydi ne olurdu. Tamam zaten konukeviyle goruştum. Hani uzaktan kapıya gelecektim derdim belki gitmem onda da. Gerek var mıydı sen olursen ol umrumda değil demeye. Gunlerce asla telefonumu acmadı. Annemle babama da bazen ulaşamadım oldum oldum dirildim.
Bilmiyorum ki ya ne yazsam boş.