Merhaba bayanlar, bu aralar biraz cıkmaza girdim. Belki aranızdan birileri derdimi okur ve bana iyi tavsiye verir. Nişanlımın ailesiyle ilk defa sorunlar yaşıyorum. Turkcem icin şimdiden ozur dilerim, ikinci ana dilim.

Sekiz seneden beri nişanlımın ailesini taniyorum ve kendimi bu ailenin parcası olarak goruyordum. Herşey gorumcemle başladı. Eşimin ailesindeki kadınlar minyon ve ince fizikleri var (32/34 beden giyiyorlar). Bende minyonum ama kum saati bir fiziğe sahibim (36 beden giyiyorum). Gorumcem gecmişte arada bir fiziğim uzerinden bana laf sokmaya başlamıştı. Şakacı bir tavırla "Popon kocaman" felan derdi. Kaynanamla bir olup gecmişte "yemene dikkat et, aman kilo alırsın" diye laflar ediyorlardı. Ben az yemek yiyen insanım. Nişanlım onlara kiloma ve vicuduma laf etmemelerini tembihlemişti. Kaynanam laf etmeyi bıraktı, gorumcem ise devam etti. Gorumcemle anlaşıyordum, iyi arkadaş gibiydik. Popom uzerinden ettiği şakalara alınmamaya calıştım hep. Son bir kac senede o şakalar ciddi bir şekil aldı. Hangi elbisenin icinde kilolu durduğumu bana ozenle soyluyordu. Hamileliğimde şişko olacağımı, şimdiden yediğime dikkat etmemi, kilo aldığımı vesayre... Kendisi dış gorunuşune onem veren bir insan değil, ondan dolayı bana olan bu tavrı kafamı karıştırır bir hal aldı. Ailede başkasına boyle şeyler dediğine hic şahit olmadım, yani bana karşı olan bir tavır. Buzamana kadar insanlardan cok guzel bir bayan olduğumu ve cok guzel bir fiziğe sahip olduğumu eşittim. Gorumcemin arkadaşlarınında uzerimden "cok guzel kız" dediklerine şahit oldum. Coğu insan, kıskanclıktan yapıyor der şu an. Bilmiyorum, kıskanclığı onun kişiliğine buzamana kadar yakıştıramadım. Kendisi birden damdan duşer gibi duğun yapmaya karar verdi ve duğununu hic kimseye danışmadan benim duğunumun bir ay oncesine sıkıştırdı. Bundan pek hoşnut kalmadım, onun gibi duşunceli bir insana yakıştıramadım, mutlu olsun deyip boşverdim. Elbise arayışında elimden geldiği kadar ona destek oldum, kendisini guzel ve ozel hissetmesini istedim. O ise bana hic okadar nazik davranmadı. Nikah icin elbise seceneklerimi sunduğumda, herkesin onunde her elbisede gobeğin belirleniyor deyip durdu, elbiseleri değil hep fiziğimi eleştirdi. Sevmediğim bir elbiseye "bunu al bari bunda gobeyin gozukmuyor" deyip sınırı bir kac buna benzer cumleyle actı. Son elbisede kilo alırsam bu elbisedede gobekten ibaret olacağımı ve gel sana spor haraketleri gosterelim deyip obur gorumcemle kahkalaştı. Bu davranışının hic iyiye yorumlanacak bir yonu yoktu. Yumdum gozumu actım ağızımı. Ben buna bu sozlerle "kalcanız yok, goğusunuz yok, elbiseleri doldurmuyorsunuz diyormuyum ben size hic" diye tepki verdim. Doğru bir davranış değildi, ama cok incinmiştim. Hayatında hic spor yapmamış insanlar bana spor yapan insana, spor yapmayı gosterecekler. Duşundukce sinirleniyorum. Kendi ailemede gosterdim elbiseleri, nedense onlar gorumcemin ısrarla bahsetiği gobeği goremediler.

Nişanlıma ablasının tavırının beni incitiğini, yıllardan beri benim fiziğime bahane verdiğini soyledim. Tabiki nişanlım, ablasının bunları bilerek yaptığına inanmadığını soyledi. Bende ona yakıştıramadığımdan hep iyiye yorumlamaya calıştığımı soyledim, ama bu olayların iyiye yorumlanacak bir yanı kalmadığını. Ablasını korumaya aldı ve bu aramızda buyuk bir sorunun başlangıcı oldu. Gorumcemle konuşup bu olaya acıklık getireceğimi soyledim. Ama nişanlım sabır edemeyip ablasına bu konuyu actı. Ablası ise benimde bazı anlarda kırıcı olduğumu ve evet gecmişte bana bilerek boyle şeyler dediğini soylemiş. Tabiki ben karşımdaki insanın bana olan davranışı benim ona olan davranışıma tepki olabilirmi diye duşundum. Kendi davranışlarımı gozden gecirdim. Yinede kıyaslanacak birşey bulamadım. Ben bilerek hic kırıcı olmadım. O bana boyle davranmasına rağmen, ben ona benzer bir davranışla yaklaşmadım.

Bunun uzerine birde Korona geldi. Korona cıktığında nişanlım ablasının ısrarı uzerine annesini babasını tehlikeye atmamak icin, ablasının yanına taşındı. Yan evde oturuyorlar. Bu surecte gorumcem nişanlımın uzerine buyuk baskı yaptı. Birden nişanlım benimle goruşmek istemiyordu. Goruştuğumuzde bana yaklaşmıyordu. Ablam istemiyor diyordu sadece, bunun ilişkimize nasıl hasar verdiğini duşune bilirsiniz. Almış ikimize ait olan ilişkiyi, beni yok saymış, vermiş ablasının eline. Bu bir ay boyle surdu.
Meğersem ablası hamileymiş ve bana soylememesini rica etmiş. Ablası iki sene once bir cocuk kaybetti ve oda ablasının hamilelini tehlikeye atmamak icin istediği herşeyi yerine getirdiğini acıkladı bana. Nişanlımın kararlarını doğru bulmasamda biryandan onu anlıyorum. Gorumcemin tek bu sebepten boyle haraket ettiğine pek inanmadım. Nişanlımdan ablasının davranışlarını sorgulamasını rica ettim, nede olsa hatasız kul olmaz. Zaman herşeyi gosterdi. Gorumcem nişanlımın benimle goruşmesini istemiyordu, korona tehlikesinden, ama kendi arkadaşlarıyla kendisi goruşuyordu. Benim kaynanama uğramamı istemiyordu, nişanlım bile annesine gitmiyordu, ama gorumcem canı isteyince kahvaltıya gidiyordu. Tabii bu olaylar nişanlımın gozunden kacmadı, ablasını sorguya cekti. Ablası ben senden birşey istemedim, sen kendin karar verdin, şimdi sucu bana atıyorsun deyip, kendini temize cıkardı. Tum aile taraf secti, oysa bunlara hic gerek yoktu. Nişanlımda bundan ders cıkarıp ailesiyle arasına mesafe koydu. Bu ay ilk defa uzun sureden sonra kaynanamın yanına gittim, bana mesafeli davrandı. Nişanlım annesinin bana olan tavrını fark edip, konuşmayı sundu. Kaynanamın nişanlımı dinlemediğini fark ettim. Ben şansımı denedim, nede olsa annem yerine koyduğum kadın, benimde diyeceklerimi dinlemek ister sandım. Yanıldım. Kızının bana olan bazı davranışlarının beni kırdığını soyledim. Kaynanam korumaya gecti, sanki kızına camur atıyormuşum gibi. Kızının kotu olmadığını, iyi bir insan olduğunu, genelindede bana cok iyi davrandığını ama bazı sozlerinin beni incittiğini diyerek anlayış kazanmaya calıştım, nafile. Kaynanam dinlemicem bu sacmalıkları deyip sofradan kalktı.

Ailesi nişanlımın mesafeli davranışları icin beni sucluyor. Kardeşleri ayırıyormuşum, obur kucuk gorumcem beni gorduğunde bana yerimi bildirmek icin bana laflarıyla saldırdı, insan gibi konuşmaya calıştım. Beni rahat bırakması icin rica bile ettim, anlamadı. Nişanlım kardeşinin karşısına gecti, yerini ve haddini bilmesini soyledi. Kız kardeşi cok cirkin laflar bağırdı, ilişkimize, bize, bende yeter artık diye bağırdım. Ve o anlık sesimi yukseltmem, gorumcemin bana hakaret etmesine sebep oldu. Oturdum ve sustum ofkeden ve şaşkınlıktan. Gunun sonunda suclu yine bendim, oysa terbiyesizlik yapan oydu. Nişanlım tum ailesini karşısına aldı, herkese yerini bildirdi. Herşey cığrından cıktı. Bu ailenin bir parcası sandım kendimi, ama ilk zorlukta herşey icin ben sorumlu tutuldum. Neyi yalnış yapıyorum bilmiyorum. Onları ailem yerine koydum ben ve bu durum benim canımı cok yakıyor. Nişanlımı bile goresim gelmiyor artık, onu gorunce ailesinin bana olan davranışları canlanıyor gozumun onunde. Nasıl devam edeceğimi, bu durumla en sağlıklı nasıl baş edeceğimi bilemiyorum.