5 yıllık bir evlilikte gelinen nokta bu. İletişimsizlik! Hep sen konuşur, hep sen anlatırsan sorun yok ama sen bir şey sorarsan kestirip atmalar. Ben ailemle bir şey konuşurken "ne olmuş ne dedi ne yapmış nasıl olmuş" ama kendisi ailesiyle konuşur gram laf alamazsın. Laf almayı gec insan kendi anlatır ya şoyle olmuş krissi onlar da boyle yapmış ya da boyle dediler vs yok. Ailesi resmen sır. Ben ararım ailesi bana da sır gibi. Havadan sudan cocuktan pat kapat. İş hayatını konuşur eşim konuşursa tabii. Yine ben sormadan bi şey demez.
arkasından dunya laf saydığı kus olduğu abisi şimdi dunya meleği kesildi başıma. Gizli gizli goruşmeler, bana hic bi şey anlatmak yok. Gun boyu WhatsApp da ama ben mesaj atınca cevap yok. Sorsan cok işim vardı olur. Sonra mesaj atmazsın neden mesaj atmıyorsun olur. Gecen telefonu elime gecti baktım hep ailesi abisi. Bir de yenge cıktı şimdi başımıza. Benim bildiğim abisiyle kustu evlendiğimden beri. Şimdi eşi bile kıymetli olmuş sohbet edip gun boyu konuşur olmuşlar.
Ben kimseyle kus olsun konuşmasın derdinde değilim tabii ailesi olsun. Ama bende olayım. 5 senelik evlilik 3 yaşında bir evlat. Neden ben yokum bu hayatta daha doğrusu onun hayatında?
Son gunlerde de telefonunu akşamları şarj edip, gece takmıyor farkettim ki priz benim yattığım tarafta diye sanırım. Kurcaladığımı farketmiş bile olsa gizlisi yoksa ne bu caba? Varsa zaten yanımda işi ne?
Mutsuz bi evliliği devam ettirmek, ona yalvarıp duzel artık demekten yorgunum. Hoş bu zamana kadar konuştum uyardım hic yalvarmadım minnet etmem de ne bileyim bunlardan bitsin istemedim. Aileme anlattım ki onlar da farkında, kararın ne olursa olsun sen bizim tek evladımızsın biz seninleyiz diyorlar. Bende fazlasıyla soğudum. Devam edecek ya da toparlamaya calışacak gram gucum de isteğim de yok.
size ne yapayım diye sormaktan ziyade icimi dokmek istedim. Cokca operim
