Bizim yıllardır suregelen bir "ev alma" muhabbetimiz var. Daha doğrusu kv min bize ev alacağını soyleme durumudur aslında. Kv maddi durumu iyi, Allah daha cok versin. Eşimle nişanlandığımız donemden beri bize bir ev alınacağını, evi olmayan tek oğlunun eşim olduğunu soyler. Şuan da kv min 35 yıllık binasında oturuyoruz. Buradan da kiralar alıyor. Biz kira vermiyoruz ama ev kotu durumda. Depreme dayanıklı değil. Gereksiz buyuk ve eski sistem olduğu icin ısı yalıtım yok. Kesinlikle ısınmıyor. Bağcılarda oturuyorum. Kvdem de ozellikle depremden korktuğu icin Kendisi yeni evinde oturuyor 2 senedir. Biz evleneli 2,5 sene oldu, hala lafı geciyor. Ama ortada hicbir şey yok. Bu arada benim kv demden hicbir şekilde ev talebim olmadı. Para onun parası. Zaten Allaha şukur eşimin de işi iyidir parasını kazanır. Orta halli gecinir gideriz. Cok istersek ve dişimizi sıkarsak eşimde bir ev satın alabilir. Eşime de guvenirim yani. Ama ev sahibi olmak heleki şu zamanda hic kolay değil. Sabretmek gerek. Gecinebilmek gerek en onemlisi. Cunku ev kredisi bizi hayli zorlayacak.. Bir de bebeğimiz var şimdi.

Neyse, kv surekli ev lafını gecirince ister istemez bende bir heves oldu. Evlere bakmaya başladım. Kac odalı, kac m2, banyosu nasıl.. Kullandığım banyo kutup kadar soğuk ve su bile doğru duzgun ısınmıyor. Kac kere yaptırdık, bana mısın demedi. Ben cok heveslendim tabi. Halime şukretsem de, yeni bir evin hayalini kurmamı sağladı. Eşimde annesinin ev alma konusunda ciddi olduğunu soyluyordu. Ya da almasa bile oturduğumz dairenin kirasını bize vereceğini bu şekilde başka bir yerde oturabileceğimizi soyluyordu.

Kv mle gecenlerde konuştuk. Zaten lafı dondurup dolaştırıp bir şekilde eve bağlıyordum. "Depremde geliyormuş" falan.. kv hemen cevap tabi, " e kızım ev alacağız da işte şimdi her yer cok pahalı"
"Bağcılar zaten cok pahalı yer. Kaldı ki biz eşimle burada oturmak istemiyoruz. Buranın muhitini sevemedik. Yine yakın olsun, bir minibus mesafesinde de olsa farklı bir semtte oturmak istiyoruz"
Kaynanam ayırdı gozlerini "Bak gorumcen burada, ben burada, senin ne işin var başka yerde."
"Neden? Oğulların Hepsi istediği semtte oturuyorlar sıkca da goruşuyorsunuz. Bizim de yeni bir ev alma durumumuz olacaksa İkinci bir ev şansımız var, ikinci bir muhit. Neden istediğimiz yerde olmasın? Kaldı ki fizana gitmeyeceğiz ki. Yine şimdi oturduğun yerden yanıma 10 dk minibusle geliyorsan, o zaman 15 dk 20 dk minibusle gelirsin. Ya da metronun yanındasın aslında sana her yer yakın da, ben yine uzaga gitmek istemiyorum o kadar."

Yok kv kararlı " Oğluna ev aldıda nereye gonderdi derler, beni kınarlar. Annene yakın olsa hemen gidersin değil mi?" Buraya ayrıca sinir oldum.
"O Annem, babam, kardeşim. " ki onu da amac edinmemiştim aslında. Edinsemde ne gibi bir sorun var burada anlamadım. Neyse.. Cevap vermedi buna. Sonra, "Biz hep bir arada oluruz, sonra gidersin havalanırsın gittiğin yerde."
Ama hayır insanın gecinmeye gonlu yoksa zaten nereye giderse gitsin aynıdır o insan..

"Baksana bağcılarda oturmayacakmışsınız."

Arkadaşlar benim kocam gecindirir yine karısını bebeğini, yapacaksa kocamın eli ekmek tutuyo kocam da yapar. Ama zoruma giden kv min boyle dayatma yaparak, yonetmeye calışarak, para ondan cıkıyor bize lutfediyor diye bir şeylere mecbur bırakmaya calışması. Yani kelimenin tam anlamıyla emrivaki yapıyor bana. Ev alma isteği uzerine bu dayatmayı kabul ederim diye duşunuyor. Ama bende bu duruma gelmek zorunda değilim. Bizim de bir ailemiz var artık. Nerede yaşayacağımıza niye biz karar veremiyoruz?

Sonra eşime durumu anlattım. Şasirdi eşim.. Annesi karşılıklı iyilik yapıyor. İnanın icime soktuğu heves resmen oturdu icime oyle kaldı. Eşim, şimdi annem yardım etmiyor diye biz ev alamayacak mıyız sanıyorsun? Yine alacağız. Sen bana guvensene. Calışıyorum ben cok şukur oderiz yavaş yavaş. Hevesin hic kırılmasın dedi. Ama benim derdim bu değildi ki. Kv min yaptığı şeyi kaldıramadım ben. Bu şekilde de eşimi zora sokmak istemeyeceğim.. Zor olacak cunku. Ama şuan da buradan feci soğumuş durumdayım.

Ne yapmalıyım.. Cıkalım mı buradan kararımızı verip. Yoksa aynen idare mi etmeliyim..


Guncelleme: Eşimle ev konusunda ayrı bir yol cizmeye karar vermiştik ve bir sure sessizlik olmuştu. Ama kaynanam ve kaynım birlesip o bahsi gecen bagcilar evini almışlar. Eşimi tapuya cagirdiklari zaman ikimizinde haberi oldu. Hatta o gun aramızda kucuk bir kıyamet koptu. Normalde buna sevinmem havalara ucmam gerekirken olayların gelişme şeklinden dolayı bizimki o sekilde can sıkıcı oldu ama o saatten sonra zaten eşime laf geciremedim. Gitti tapusunu aldı ve konuyu kapattı. Başka bir şekilde yoluna bakabilecegimizi soyleyip beni de buna inandirmisti. Ya da ben buna inanmak istemistim. Elbette şu zamanda ev icin kredi cekip bir borc yukunun altına girmek kolay değil. Ama o yapabileceğini soyleyince bende erkeklik gururunu kırmamak adına Destek olup yaparız tabi demiştim. Ama olmadı.. Eminim buna sasirmadiniz. Olmadı.

Bu konu tekrar şu şekilde hortladı, Ben eski konularıma goz gezdirip aslında ne kadar degistigimin ve bazı eski konularımin şimdi ne kadar cocukca geldiğinin analizini yapıyordum. Biri dedi ki "kaynananiz alınca paşa paşa oturmussunuz tabi ki artık memnunum diyeceksiniz" ben eşimin planlarına uymak durumundayım. Bir diğer seceneğim eski evimde oturmaya devam etmekti. Cunku bana o imkani şuan da saglayamayacagini soyledi. Yani o saatten sonra kararlılığı kayboldu. Siz buna isterseniz gururunu ayaklar altına aldın deyin. Eğer ben şuan o kafa da ve o zamanda olsaydım bende o şekilde duşunurdum. Orada oturmak kufur gibi gelirdi. Bir şekilde mecburen gectim. Ama bu zaman icerisinde kaynanami daha iyi tanıdım. Butun ogullari yurt dışına gidince tek istediğinin rahatlıkla gelip torununu sevebilmek olduğunu fark ettim. Cunku sonrasında kalbimi hic kırmadı. Ve mizacı sertti. Uslubuna alisik değildim. Bende ilk zamanlar biraz fevri olunca bu Bağcılar olayını boyunduruk olarak nitelendirdim. Ama şimdi keşke o kadar uzatmasaydim diyorum. Nereden alınıyorsa alınsaydı. Bu zamanda kim kime ev alırdi.. Nereden bakarsan bak bir şansti bu bizim icin. Ne bileyim..
Bu arada bir itiraf. Bagcilari sevmiyordum ama asıl derdim bu muydu.. Hayır.. Beni deli eden kaynanama yakın oturma dusuncesiydi. Cunku eski evimde her gelişinde kalıyordu ve zaten iki gunde bir geliyordu. Ozel mozel kalmamıştı. Asıl sebebim buydu. İşte bu yuzden kendimi şuan hatalı buluyorum. Cunku yakına gelince kalmalar bitti. Gelmeleri de beni artık rahatsız etmiyor. Ve olgunlastigim icin mutluyum. Cunku bana hicbir zararı yok. Ben o işinde yonetimini oğrendim. Evet işte hepsi bu