Arkadaşlar merhaba. Ben 6 yıllık evliyim. İyi bir işim var gelir duzeyimiz cok şukur yerinde. Eşim cok gelişmiş bir ulkede iş buldu. Ama proje uzerinden calışılacak ve 2 yıl suresi var yani sure dolunca geri doneceğiz. Ve buna hep ben teşvik ettim cunku oyle bıkmış ve caresiz haldeydim ki kacmak istiyordum. Kayınvalidemin psikolojik tedavi gormesi gerektiğini duşunuyorum. Ciddi manada normal bir insan değil. Hayatta kmseden nefret etmem ondan nefret ettiğim kadar. Eşim tek cocuk, kayınpeder bırakmış gitmiş, dayanamadım diyor. Neyse ben eşimi gercekten sevdiğim icin ayrılmak icn buyuk sebeplerim olmasına rağmen ayrılmadım değmez dedim ama şmdi diyorum ki ayrılsam daha iyi olurmuş. Eşim bu işi gecen şubat ayında buldu ve prosedur başladı, korona yuzunden gidemedik o da cok istiyor ben de. İkimiz icin meslekte buyuk artıları olacak bir imkan. Kayınvalidem arka sokakta oturuyor ve eşimle bugune kadar bir şehrn ilcelernde olacak şeklde bile uzak kalmamışlar. Şmdi de takdir edersinz ki bizi gondermemek icn elnden geleni yapıyor. Ya hasta olursam ne yapacağım, işte filancanın oğlu gitmş hasta olmuş o. Ben de olurum buyuk ihtmalle diye diye doldurdu eşimi. Bana da nispet yapar gibi ben gondermicem hiic heveslenme bak gor nasıl engelliyorum dedi. Ben de saydım da saydım. Neyse eşim bunu kafasına cok taktı ve annemin psikolojisi icin gitmekten vazgecebilirm diyor. Cok moralim bozuk. Cok bekledim, cok zor bir pozisyon kazandı eşim. Cocuğumuz da var. Ona rağmen eğer gidersen sen yarı yarıya tr de kalcaksın annemle ilgileneceksin dedi onu bile kabul ettim. Ama şmdi tutmuş annem herşeyden onemli diyor. Eli ayağı tutarken sağlk problemi vs olmayan bir durumda gitmek varken niye boyle sacma bir şey yaşıyoruz? Belki ilerde tamamen ayak bağı olacak bize, hic gidemeyeceğiz. Eşimin kariyeri icin cok cok onemli. İş arkadaşlarında yurtdışı tecrubesi olmayan yok, mutlaka yukselmesi icin boyle bir deneyim gerekli. Ama bu kadın tum yollarımızı tıkamak icin uğraşıyor, eşim de ona ayak uyduruyor. Bir insanın 37 yıllık hayatında annesini gormediği tek bir gununun gecmemiş olması normal mi sizce? Yani şuan annesini duşunerek gitmek istememesi (ki benim hayalimdi bu, erken evlendiğim icin kendim gercekleştiremedim, babamın sunduğu fırsatları teptim bunun da pişmanlığı var) olabilecek bir durum mu bana mı garp geliyor sadece?