O kadar mutsuz ve hayal kırıklığına uğramış hissediyorum ki kendimi tarif edemem . Alevi bir aile de doğup buyudum ama kendimi bir gun olsun bu kulture ait hissetmedim ailem yuzunden istediğim ilgim olduğu halde namaza oruca yonelemedim kucukluğumden beri gizli gizli oğrendim gizli gizli oruc tuttum namaz kılmayı oğrenmeye calıştım icimden gelen buydu cunku ama ozgurce yapamadım ailem tepki gosterdi cunku secmediğim halde tercihim bu olmadığı halde beni Alevilik kulturune zorladılar universiteye başladığım da fakultemden biriyle tanıştım 5 yıldır birlikteyim artık ciddi adımlar atmak istiyoruz ailemle tanışmak istediğini soyledi ben utana sıkıla anneme actım bu konuyu ama gorduğum şey tabiki on yargı oldu olmaz onlar Sunni onlar şoyle onlar boyle bak işte Sunnilerle evlenipte mutlu olmayanlara diye bir suru soylendi en son duşuneceğini soyledi kapattı konuyu bu arada annem ile ilişkim hep kopuktu hic anne kız olamadık hayatımda ilk defa karşısına gecip boyle bir konuşma yaptım zaten o da husran oldu cevreden soranlara inatla yok konuştuğu kimse diyormuş durup durup cocukmuşumda kanacakmışım gibi Sunnileri kotuleyecek şeyler anlatıp duruyor cok zoruma gidiyor ben 5 yıl emek vermişim sevmişim değer vermişim benim sevgim annemin gozunde bu kadar mı değersiz daha tanımadan etmeden bu kadar on yargı cok değil mi ve en onemlisi secmediğim benimsemediğim bir mezhebi yaşamak zorunda mıyım ben bu arada annem eğitimli yuksek lisans yapmış calışan başarılı bir kadın buna rağmen duşunceleri boyle