Merhabalar burda pek cok konu actım.bugun ise uzulduğum Bi konuyu sizlerle paylaşmak istiyorum. hayatım boyunca hep yalan dolan insanlar tanıdım kandırıldım kullanıldım maddi ve manevi olarak. Hep ezildim.Karakter olarak cok iyi niyetli alcak gonullu gulumseyen kimsenin hakkını yemeyen biriyim. En son Bi arkadaşlık kurdum Cafe ortamında tanıştık kendisi 19 yaşında ben 23 yaşa takılmadım tanımadan arkadaş oldum iyice samimi olduk herşeyimi anlattım zaman gectikce ondan korkmaya başladım cok sert ne derse yapıyordum. Bi defa yok dedim bana doğru gelmedi tehditler başladı beni aileme soylemekle tehdit etti ailemden gizli alkol kullanırım bunu soylerim ve ailem cok muhafazakarlar bana karşıda baskıcılar giyimime karışırlar asla erkek arkadaşım olamaz onlara gore tabi ben bu surede konuştum ama olmadı sevgilim o ayrı konu.. Bi akşam ben eve gitmek istiyorum dedim senin soylediğin yere gelmek istemiyorum dedim arkadaşı karıştı bende arkadaşına sen ne karışıyorsun dedim bu iyice sinirlendi ve bana sen sesini yukselemezsin dedi ve dovdu beni. Ben ağlıyorum kendimi savunamadım bile dovmesine rağmen hic acımadı daha da tehdit etti anneme alkol kullandığımı soyliyecem dedi yalvardım ona etraftakişer mudahale ettiler kavgayı ayırdılar ben hala ağlıyorum o cıkıp gitti bende eve gittim. Sabaha kadar ağladım en son anneme anlattım annem haklı olarak kızdı bana onunla konuştu baya belalı bir tip ve artık evden dışarı cıkmıyorum ailem izin vermiyor. Yani demek istediğim insanlar beni hep kullandı maddi ve manevi olarak ben cok ezik ahmak biriyim benio gibi salak olan yoktur bu hayatta. Bu anlattıklarım yemin ederim ki hepsi gercek fake değilim isteyen olursa ozel mesajdan konuşmaları atabilirim. Derdim uzuntum Bambaşka hep kullanılmak ve beni dovduğu gun şunu soyledi sen 23 yaşındasın ama hic olgun değilsin kafan kucuk cocuk gibi daha bir kahroldum. Kendimle olan kavgam bitmiyor sucluyorum kendimi bu yaşa geldim hala akıllanmadım hep maddi ve manevi olarak kullandırdım arkadaşlarıma ve cok ezik ahmağım eminim benim gibi kullandıran yok kendini bu hayatta