Gunaydın kızlar. Yine işin icinden cıkamadım geldim buraya. Daha once de anlatmıştım eşim alkol alıyor eve gec geliyor diye. Bi turlu tam anlamıyla cozemedik biz bu konuyu. O alkol alıp gec geliyor, ben de surat asıp kavga cıkarıyorum. O benim surat asmamdan yılgın, ben onun onun deyimiyle sosyal icici olup haftada 2 eve gec gelmesinden. Derken 3 gun once yine dolduk dolduk buyuk bir kavga yaşadık. Bence 2 yılın birikmesiydi. O anne babaları cağıracağız diye tutturdu ben yapma etme derken. Minik bi sinir krizi gecirdi kapıları filan yumrukladı. Bu arada ben gitmek istiyorum evden. Kapıyı kilitledi anneler gelmeden cıkamazsın diye. Ben de cok ofkelendim polisi aradım. Sonra polis geldi gitti. Anne babalar geldi. Annesi bence beni suclayıcı konuştu, surekli oğlunu savundu. Ben de sesimi yukselttim ona. Benim annem anlaşamıyorsanız boşanın dedi. Eşim buna alındı. İşte babalar bunlarda bişey yok dedi. Kısacası herkese rezil olduk. 2 yetişkin bireye yakışmayacak şeyler. Aileleri cağırması başlı başına yanlıştı. Ona gore başa cıkamamış artık, benim gitmemden korkmuş, gecen hafta artık ailemle konuşacam demiştim ona istinaden cağırmış. Neyse işte eşimin bunlarda bişey yok sakin ol filan demesi uzerine boşanmasam mı diye duşunmeye başlamıştım ki dun akşam eve geldi. Sana bişey diyeceğim ama tartışmak istemiyorum. Annem dedi ki eşini benim evime getirme, hafta sonu bi akrabalarının nişanı var oraya da getirme. Ben tabi yine en başa dondum. Ben de zaten goruşme taraftarı değilim onunla ama bu mu yolu yordamı. Diyemedin mi diyorum eşimin gelmediği yerde benim de işim olmaz diye. Ama sen ona bağırdın uzulmuş alınmış diyor. Dun eşyalarımı toplayıp gitmeye kalktım akşam durdurdu beni. Konuştu konuştu. Surekli gitme, ayrılma modunda olduğumu, surekli korku icinde yaşadığını filan soyledi. Bi dur ortam soğusun diyor. Ama inada bindi iş. Ben o nişana gideceğim diyor. Bense gururuma yediremiyorum. Ne yapmalıyım siz soyleyin? Bitmiş mi bu evlilik?