Boşandım evet boşandım ne utanıyorum ne korkuyorum ne de pişmanlık duyuyorum.Gurur duyuyuyorum kendimle .Verdiğim kararla amaaa işte kocaman amaaa tam 11 yıl bir psikopatla yaşadım annem gelinimizin yanında kalıyor kirada evi var ama gelinimizin ve abimin isteğiyle birlikte yaşıyorlar.Dayak yedim yuzum gozum mor kulak zarim delik anne ben rapor alayım boşanmak icin basvurayim dedim dediği kelime e sen nerede kalacaksın bir cocuk yanımda .otellerde kalamadim rezillik geri dondum.tekrar dovdu tekrar gittim aynı bakışı hic unutamiyorum nefret dolu bakışları ve yapamadım tekrar dondum .ve artık oğrenilmiş caresizlikle yapamacagima o kadar inandım ki ne yaparsa yapsın katlandim ama ben bittim sıra cocuklara gelince dayanamadım .sabır tukendi .Hic kimse bana karışmasın bosanacagim dedim.ve tek celsede boşandım .Annem sozum ona yardım etmeye destek olmaya geldi cunku eski eşim evden cıktı rahat ederim diye duşundu sanırım .Ama şimdi hatırlıyorum apar topar neden evlendiğimi annemin sacma sapan baskıları universite bitti annemin yanına donup ne yapacağım telaşım.Gel gelelim bugune evi satmam gerekiyor evimin yanında bir ev var adam takas olur demiş aradım benim eve baktı bende o eve baktım .durumuda acıkladım boşandığımi ve eşime para vermek icin krediyi fazla cekmem gerektiğini acıklama yaptım .Vay efendim neden boşandığımi soylemişim .Sacma bir hal yani .dedim kii ben otuzbes yaşına kadar kendime sahip cıktım bundan sonra da aptal birşey yapmam bana karisma adam sadece esnaf dedim .Bu sefer de yok ben sana iftira mi attim da sen boyle yapıyorsun da. Anneni gonder diyenler kızım dort yaşında ona bakıyor bakmasa kreş falan zorlanirim .para biriktirmem lazım cunku .En azından bu sene sabretmem lazım hayırlısı bakalım .Allah'ım kimsenin duzenini bozmasın .