1 yildir emek verdigim isten cikip eve kapandigim, kpss sinavim berbat gecti dun.. Kendimi o kadar dibe cokmus, basarisiz, tabiri caize bir baltaya sap olamamis gibi hissediyorum. Hele bir de ailenizden de manevi olarak desteklerini tam goremiyorsaniz cokmeniz icin hicbir sebep yok... Iki sinava hazirlaniyordum zaten bir onceki konumdan bilen bilir dgs den 4 yillik tercih verecektim ama bolumu istemedigimi fark ettim. Yani bu sene iki sinava ( dgs ve kpss ) calistim. Matematige, turkceye verdigim emegin haddi hesabi yok zaten. Ben ilk matematige agirlik verip ondan sonra sozelleri hÂlletmek istedim. Dgs yaklasinca annemin saglik problemi oldu ameliyat vs. 1,5 ay kadar. O sirada dgs yaklasinca evde kalan vakitlerimde ona odaklaniyordum bu sebeple de sozeller iyice kaynadi arada. Dgs den sonra tercih sureci,ailemin tutumu vs derken cok yiprandim. Ve sonuc olarak sozelden konularimi yetistiremedim bile. Bir tek cografyada son 2 3 hafta uzerinde adamakilli durabildim. Ama sinavda 70' e yakin soru yaptim Sinavda Matematigi yapabilmeme ragmen sureden yetistiremedim bile 15 soru yapabildim sadece Dunden beri kendimi yiyip bitiriyorum. Sen kalk 1 sene eve kapan ama konularini yetistirme, matematige o kadar emek ver ama 15 soru yap sadece. Donem basinda hedefim 95 ustu almakken simdi belki 70 bile alamayacagim. En kotusu de ailem bana soylemeseler bile 1 sene calisti eve kapandi bu puan icin mi, bu kadar mi yapabildi gibisinden dusunecekler ya da belli de ederler belki Ruhsal olarak cok coktum artik hayattan bir beklentim kalmadi. Kendimi cok ama cok basarisiz hissediyorum.. yanlis secimlerden, yanlis tutumlardan kendi hayatimi emegimi cope attim resmen. Kendimi yiyip bitirmeme sebep oluyor bu dusunceler. Yolumu cizemiyorum artik..